درآمدی بر نبوت و شخصیت پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله و سلم: علمی،اعتقادی،تاریخی،اخلاقی و تربیتی صفحه 196

اگر کسی به پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم اعتقاد داشته باشد نباید در عدالت ایشان شک بکند، زیرا آن حضرت نه تنها عادل است بلکه از هرگونه خطا و لغزشی بلکه از نسیان و فراموشی هم مصونیت دارد و این مطلبی مسلم بین همه مسلمین است.

در جنگ بدر «اخنس بن شریق» با ابو جهل ملاقات کرد و گفت ای ابا الحکم به تو مطلبی را می گویم اینجا غیر از من و تو کسی دیگر نیست که گفتار ما را بشنود به من خبر بده آیا محمد، صادق است و یا نه؟ گفت: قطعاً صادق است و هرگز دروغ نگفته است(1).

از جمله چیزهایی که دلالت می کند بر اینکه صداقت و راست گویی پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم در میان مردم مکّه مورد قبول همگان بوده است جریان نزول سوره تبت است که اکثر مورخان و مفسران نقل کرده اند و ما آن را از تفسیر مجمع البیان علامه امین الاسلام طبرسی نقل می کنیم و عین آن را بیهقی در دلائل النبوه آورده است.

روزی پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم بالای کوه صفا رفتند و با ندای یا صباحا که معمولا در وقت خبرهای مهم و پیدایش حوادث بزرگ گفته می شد مردم مکه را ندا کردند. مردم از خانه ها بیرون آمدند و خطاب به ایشان گفتند تو را چه شده است ای محمد؟ فرمود: ای مردم اگر من خبر دهم که صبح گاهی و یا شبانگاهی دشمن بر شما حمله می کند آیا گفتار مرا قبول می کنید یا نه؟ گفتند: آری قبول می کنیم ما هرگز از تو دروغی سراغ نداریم. وقتی از آنها اقرار گرفت فرمود: من شما را انذار می کنم و از عذاب بزرگ روز قیامت می ترسانم. هیچ کس اعتراض نکرد جز عموی پیامبر ابولهب که گفت ما را به همین منظور دعوت کرده ای؟! و در حقیقت پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم را تحقیر کرد و استهزاء نمود. خداوند در اینجا سوره تبت را بر آن حضرت نازل کرده و ابولهب و همسرش را مورد نکوهش و مذمت قرار داده است(2).