درآمدی بر نبوت و شخصیت پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله و سلم: علمی،اعتقادی،تاریخی،اخلاقی و تربیتی صفحه 20

3. نزار بن معدّ

نزار بن معدّ سرور و بزرگ فرزندان پدرش بود و در مکه جای داشت. مادرش ناعمه دختر حوسم بن عدی از طایفه جرهم است و چهار فرزند داست. مضر، ایاد، ربیعه و انمار که مادرشان مسوده دختر عک بن عدنان است.(1)

زمانی که نزار به دینا آمد پدرش به نور نبوتی که در میان دیدگانش می درخشید نگریست و سخت شادمان شد و شتران زیادی قربانی کرد و مردم را اطعام کرد و فرمود «انّ هذا نزر فی حق هذ المولود؛ یعنی هنوز اینها اندک است در حق این فرزند». می گویند شتران هزار شتر بودند و چون نزار به معنی اندک است، آن کودک را نزار نامیدند و چون به حد رشد رسید پدرش وفات یافت. نزار نزد عرب بزرگ و سید قبیله گشت و چهار پسر از او پدیدار گشت و چون اجل محتوم او نزدیک شد از میان بادیه با فرزندان به مکه آمد و در آنجا وفات یافت.(2)

4. مضر بن نزار

مادر او، زنی است به نام سوده، دختر عک. جناب مضر سرور و بزرگ فرزندان پدرش بود. مردی بود بخشنده و دانا. از او روایت شده است که خطاب به فرزندانش گفت: «کسی که بدی کشت کند پشیمانی بد رود و بهترین نیکی با شتابترین آن است. پس نفوس خود را از آنچه ناخوش دارید بازدارید که در میان صلاح و فساد جز شکیبایی و پرهیزکاری چیزی نیست». از پیامبر روایت شده است که ربیعه و مضر را دشنام ندهید زیرا آن دو مسلمان بودند.(3)

1- (1) همان.
2- (2) محدث قمی، پیشین، ج 1، ص 4.
3- (3) ترجمه تاریخ طبری، ج 1، ص 284.