درآمدی بر نبوت و شخصیت پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله و سلم: علمی،اعتقادی،تاریخی،اخلاقی و تربیتی صفحه 219

همین طور از دیدگاه اشاعره و معتزله، ارتکاب گناه صغیره قبل از بعثت هیچ منعی ندارد. حتی از بعضی عامه نقل شده است که ارتکاب گناه کبیره هم برای پیامبران قبل از بعثت جایز است.

ولی اعتقاد ما شیعیان امامیه در مورد عصمت انبیای الهی این است که آنها از اول تا آخر عمر از جمیع گناهان، چه کبیره و چه صغیره و چه قبل و چه بعد از نبوت و همین طور از خطا و نسیان و اشتباه معصوم و مصون هستند و صدور معصیت صغیره همه از آنان جایز نیست. و دلیل هائی که قبلاً از قول خواجه طوسی و علامه حلی نقل کردیم آنها را اثبات می کند.

اما از آنجایی که در بعضی از مراحل عصمت و نسبت به بعضی از گناهان با اهل سنت اختلاف نظر داریم، مثل اینکه گفته اند قبل از رسیدن به مقام نبوت جایز است گناه صغیره از پیامبر صادر شود و یا اینکه بعد از رسیدن به مقام نبوت باز ممکن است گناه صغیره از او صادر شود لازم است برای ردّ این دو مطلب اقامه دلیل کنیم تا شبهه بر طرف گردد.

کلام سید مرتضی قدس سره

برای ردّ این دو مطلب به سراغ کلام سید مرتضی متکلم و دانشمند نامی شیعه می رویم.

ایشان در کتاب الذخیره فی علم الکلام می گوید:

دلیل بر اینکه پیامبران الهی قبل از رسیدن به مقام نبوت مرتکب هیچ گناهی نمی شوند این است که دلیل تنفیر اقتضای آن را دارد. زیرا بسیار روشن است که نفوس انسانها و فطرت آنان به کسی که اصلاً و ابداً مرتکب گناهی نشده است تمایل بیشتر و برای پذیرش قول او آمادگی و استعداد بیشتر و زیادتری دارد. همان طور که مردم از کسی که از گناهان و لغزشها پاک است نیز اطمینان بیشتر دارند تا انسانهایی