درآمدی بر نبوت و شخصیت پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله و سلم: علمی،اعتقادی،تاریخی،اخلاقی و تربیتی صفحه 227

در این آیه علاوه بر اینکه در گذشته به پیامبر نسبت گناه داده است گناه متأخری هم برای پیامبر اثبات می کند و می فرماید گناه گذشته و آینده تو را آمرزیده است. پس از این آیه استفاده می شود که پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم مرتکب گناهی شده آن هم نه یک بار بلکه بیشتر.

جواب این آیات

قبل از بیان اصل جواب، لازم است مقدمه ای را بیان نماییم و آن این است که باید توجه داشته باشیم که تعابیری مثل عصیان، ذنب، استغفار و یا توبه همه جا ملازم با گناه و ارتکاب کار حرام نیست. بنابراین لازمه اش عدم وجود عصمت در انبیاء نخواهد بود، زیرا آنچه ما در مورد پیامبران الهی معتقدیم این است که مرتکب معصیت به معنی محرمات الهی نمی شوند یعنی اگر چیزی مورد نهی تحریمی از طرف شارع مقدس باشد هیچ یک از پیامبران انجام نمی دهند و اگر نهی ارشادی و یا تنزیهی باشد اگر چه در مورد آنها واژه های عصیان و ذنب و استغفار هم اطلاق شود، این اطلاق منافاتی با عصمت ندارد. زیرا عصیان و مرادفات آن به معنی مخالفت با امر و نهی است اعم از اینکه امر و نهی مولوی و تحریمی باشد یا نباشد. ولی اگر به معنای ارشاد و یا نهی کراهتی باشد حرام نیست، اگرچه ترک اولی محسوب می شود و ترک اولی هیچ گاه منافاتی باعصمت ندارد.

بعد از بیان این مقدمه می گوییم آن دسته از آیاتی که درباره پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم رسیده و دلالت بر ذنب و استغفار دارد یک جواب دارد و آیه اول سوره فتح هم یک جواب مخصوص به خود دارد.

اما آیاتی که مطلقاً به استغفار امر می کند و یا نسبت گناه و ذنب به پیامبر داده است. با توجه به مقدمه ای که بیان شده می گوییم این آیات دلالتی ندارد که پیامبر