درآمدی بر نبوت و شخصیت پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله و سلم: علمی،اعتقادی،تاریخی،اخلاقی و تربیتی صفحه 230

اینکه لازمه اش عذاب جهنم و محرومیت از بهشت باشد، بلکه بالاترین ترس آنها این است که عنایت محبوب از آنها کم شود.

روشن شد که این پاسخ می تواند جواب تمام آیاتی باشد که به طور مطلق نسبت گناه و یا استغفار را به پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم داده است. و همین گونه است پاسخ آیاتی که نسبت گناه و عصیان به حضرت آدم و یا دیگر انبیای الهی داده شده است که به جهت اختصار از آنها صرف نظر می کنیم.

جواب آیه اول سوره فتح

در توضیح آیه اول سوره فتح می گوییم که این آیه خصوصیتی دارد که سایر آیات ندارند و آن این است که اگر در خود آیه دقت بشود شبهه برطرف می شود و خود آیه گواهی می دهد که این ذنب ربطی به محرمات الهی ندارد. برای اینکه از نظر مشرکان، این گناهی بوده است که پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم مکه را فتح می کند که آن گناه هم آمرزیده می شود، زیرا فتح مکه رابطه ای با آمرزش محرمات الهی ندارد. زیرا فتحی است به دست مسلمانان و به رهبری پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم که در نتیجه آن، کفار شکست خوردند. خدا می فرماید: ما این فتح را نصیب تو کردیم تا گناهانت بخشیده شود. پس این موضوع ربطی به گناه اصطلاحی ندارد.

اتفاقاً این سئوالی است که مأمون عباسی از حضرت رضا علیه السلام داشته است و حضرت در جواب فرمود: این ذنب، گناهی بود که مشرکان به پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم نسبت می دادند(1) ؛ یعنی به عقیده ی آنان بالاترین گناه را پیغمبر انجام داده است که به بت های آنان بد گفته و با دین آنان مبارزه کرده بود و این گناهی است که با فتح مکه رفع می شود و در اثر این فتح چنین نسبتهایی بر طرف می گردد نه اینکه ذنبی باشد که العیاذ الله نسبت به خدا انجام داده باشد.