درآمدی بر نبوت و شخصیت پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله و سلم: علمی،اعتقادی،تاریخی،اخلاقی و تربیتی صفحه 27

18. عبد مناف بن قصی

نور محمدی از قصی به عبد مناف انتقال یافت. نام او مغیره است و از غایت حسن و جمال او را قمر البطحا، نامیده اند. و کنیه اش ابو عبدالشمس است و با عاتکه دختر مره بن هلال ازدواج کرد و دو پسر از او توأمان متولد شدند در حالی که به هم چسبیده بودند یکی را عمرو نام نهادند که ملقبّ به هاشم شد و دومی را عبدالشمس نام گذاری کردند که پدر امیّه ی بود. یکی از بزرگان تفأل زد که همیشه بین فرزندان این دو مخاصمت و دشمنی برقرار است.

عبد مناف دو پسر دیگر داست؛ یکی مطلّب و دیگری نوفل. هاشم و مطلّب را از جهت حسن و جمال «البدران» می نامیدند. هاشم با جناب مطلب کمال موافقت داشت همان طوری که عبد الشمس و نوفل چنان بودند.(1)

بعد از قصی فرزندش عبد مناف جانشین او گشت و مهتر و سید عرب گردید و مقامش بالا گرفت و شرفش بزرگ گردید. چون کار عبدمناف بالا گرفت خزاعه و فرزندان حارث بن عبد مناه بن کنانه نزد او آمدند وخواستار هم پیمانی با او شدند تا از این راه، عزت و سربلندی یابند و عبد مناف در میانشان پیمان معروف «حلف الاحابیش» را بست.(2)

19. هاشم بن عبد مناف

نام هاشم عمرو است که از جهت علو مرتبه و شخصیت ممتازی که داشت او را «عمرو العلا» نامیدند. او راهاشم گفتند از آن روی که اول کسی بود که در مکه مکرمه برای قوم خود «ترید» آماده کرد. هاشم را به معنی خرد کننده گفته اند.