درآمدی بر نبوت و شخصیت پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله و سلم: علمی،اعتقادی،تاریخی،اخلاقی و تربیتی صفحه 272

ناشنوا و زبانهای لال آماده و با داروی خود در پی یافتن بیماران فراموش شده و سرگردان است».

شأن یک طبیب متبحر و حاذق دو چیز است: تشخیص دادن درد و بیماری و دادن داروی مناسب. پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم طبیبی حاذق بودند و همین دو کار را انجام دادند. هم امراض روحی و روانی مردم را می شناختند و برای مردم بیان می کردند و هم دارو و درمان مناسب را به آنان می دادند، همانگونه که طبیب جسمانی بعد از شناسایی مرض به دو نوع درمان می پردازد یکی داروی مثبت و دیگری منفی، پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم نیز به همین روش بیماران روحی را معالجه می کردند، دستور مثبت ایشان همان دستور به واجبات و مستجبات اسلام است و دستورهای منفی آن حضرت هم دوری از محرمات و گناهان است. چون گناهان و محرمات الهی باعث دوری مردم از خدای متعال و معنویت است. مسلماً تا مریض دستورهای منفی را عمل نکند، دستو مثبت طبیب نیز اثر لازم را نخواهد داشت.

پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم با تعالیم عالیه اش توانستند در مدت اندکی بسیاری از بیماران روحی را که گرفتار شرک و بت پرستی بودند و در ظلم، کینه، کبر، خودپسندی، غرور و خودخواهی به سر می بردند معالجه نمایند و روح ایمان به خدا و اخلاق فاضله را در میان آن ها رواج دهند.

کسانی که حتی حاضر نبودند وقت ورود به خانه های خودسرشان را برای ورود به خانه خم نمایند، ولی در اثر زحمات رسول خدا وقتی کودک یتیمی را می دیدند بر روی خاک می نشستند و سر بچه یتیم را بر زانو می نهادند و دست بر سرش می کشیدند و او را نوازش می کردند و می گفتند پیامبر ما فرموده است که هر کس دست نوازش بر سر یتیمی بکشد به عدد هر تار مویی که از دستش بیرون می رود اجر حسنه نوشته می شود.