درآمدی بر نبوت و شخصیت پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله و سلم: علمی،اعتقادی،تاریخی،اخلاقی و تربیتی صفحه 44

ابن شهر آشوب روایت کرده است که اولین مرتبه، ثویبه آزاد کرده ابولهب آن حضرت را شیر داد و بعد از او حلیمه سعدیه شیر داد و پنج سال نزد حلیمه سعدیه ماند و حلیمه قبلا حضرت حمزه را شیر داده بود و چون نه ساله شد با جناب ابوطالب به سفر شام رفت و بعضی گفته اند در آن وقت دوازده سال از عمر آن حضرت گذشته بود.(1)

در نهج البلاغه روایت است که امیرالمؤمنین علیه السلام فرمودند:

خداوند متعال با آن حضرت بزرگترین ملک از ملائکه خود را همراه گردانید که در شب و روز آن حضرت را بر مکارم اخلاق و آداب و محاسن وا می داشت و من پیوسته با آن حضرت بودم، مانند طفلی که از پی مادر خود می رود و هر روز نشانه تازه ای از اخلاق نیکو را برایم آشکار میفرمود و مرا امر می کرد که از او پیروی نمایم. و هر سال مدّتی در کوه حرا مجاورت می کرد. من او را می دیدم و دیگری او را نمی دید و چون مبعوث شد به غیر از من و خدیجه در ابتدای حال کسی به او ایمان نیاورد و من نور وحی و رسالت را می دیدم و شمیم نبوت را می بوییدم.

ابن شهر آشوب و قطب راوندی روایت کرده اند از حلیمه بنت ابی ذویب - که نام او عبدالله بن حارث بود از قبیله مضر - که حلیمه گفت: در سالی که ولادت رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم بود خشک سالی و قحطی شدیدی در شهرها به هم رسیده بود و با جمعی از زنان بنی سعد بن بکر سوی مکه آمدیم که اطفالی از اهل مکه بگیریم شیر بدهیم و من بر ماده الاغی سوار بودم کم راه، و شتر ماده ای داشتیم که یک قطره شیر از پستان آن جاری نمی شد و فرزندی همراه داشتم که از پستان