درآمدی بر نبوت و شخصیت پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله و سلم: علمی،اعتقادی،تاریخی،اخلاقی و تربیتی صفحه 66

است. البته مسلم است که صدور معجزه، اگر به حدّ کافی صادر شده باشد برای اتمام حجّت است و به درخواست های بهانه جویانه پاسخ داده نمی شود.

از شرایط دیگر اعجاز، این است که باید همراه با تحدی باشد؛ یعنی مدعی نبوت و یا امامت، دیگران را به مقابله و مبارزه دعوت کند. البته این مبارزه و دعوت به آن، با صراحت قابل عمل است؛ یعنی کسی که بر جایگاه نبوت و یا امامت ایستاده است و به منطور اثبات ادعای خود دست به خرق عادت می زند، طبعاً دیگران را به مقابله فرا می خواند. بنابراین هر کاری که همراه با تحدی نباشد - اگر چه خارق عادت هم باشد - اعجاز نامیده نمی شود، بلکه در اصطلاح «کرامت» نامیده می شود، مانند کرامات اولیاء و صالحان و کرامات انبیاء و امامان معصوم علیهم السلام قبل از نبوت و امامت.

با توجه به شرایطی که بیان شد وقتی مدعی نبوت کاری را که دیگران از انجام آن ناتوان باشند برای اثبات ادعای خود انجام داد و همه را به مقابله و مبارزه دعوت کرد و کسی نتوانست با او مقابله کند و راهی برای تعلیم و تعلم آن نبود معلوم می شود که کار او از طرف خداست و او به سبب ارتباط با خدای قادر متعال، دست به چنین کاری زده است، بنا براین صدق ادعای او روشن می شود.

تا اینجا تعریف معجزه و شرایط آن و فرق معجزه با سحر و کارهایی که به کمک علوم غریبه انجام می شود روشن گردید. و نیز معلوم شد که چگونه معجزه دلیل بر صدق مدعی نبوت و رسالت است. در بحثهای بعدی معجزات پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله و سلم برای اثبات رسالت ایشان مانند اعجاز قرآن مورد بحث قرار خواهد گرفت.