درآمدی بر نبوت و شخصیت پیامبر اعظم صلی الله علیه و آله و سلم: علمی،اعتقادی،تاریخی،اخلاقی و تربیتی صفحه 71

در عصر حضرت عیسی مسیح طبّ یونانی شایع و معروف بود و در منطقه سوریه و فلسطین رواج زیادی داشت چون این دو منطقه مستعمره یونان بود. زمانی که خداوند عیسی علیه السلام را فرستاد دلیل و برهان بر نبوت او را معجزاتی قرار داد که شباهت زیادی به علم طبّ داشت؛ مانند زنده کردن مردگان و شفای اکمه و ابرص تا اهل زمان بدانند که اینها خارج از قدرت آنان است و ارتباطی با علم طب ندارد، بلکه این معجزات نشأت گرفته از ماورای عالم ماده است.

ملت عرب هم در مکه و مدینه ومنطقه ی حجاز درفصاحت و بلاغت کلام در مرتبه ی بسیار بالایی بودند به حدی که مراکز زیادی را مانند بازار برای افتخار به شعر و خطابه قرار داده بودند، و قدر و شرافت هر کسی با کلام و خطابه اش تعیین می شد، و در این مرحله، کار به جایی رسیده بود که هفت قصیده بسیار مهم که معروف به قصائد سبعه معلقه را با آب طلا نوشته و آنها را بر خانه ی کعبه آویزان کرده بودند.

حکمت الهی اقتضاء می کرد که برای پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم معجزه ای باشد که هیچ کس نتواند مثل آن را بیاورد؛ از این جهت خداوند متعال فن بیان و بلاغت را به پیامبر صلی الله علیه و آله و سلم عطا کرد و قرآن مجید را معجزه ی آن حضرت قرار داد تا هر عربی بداند این قرآن کلام خدا و درفصاحت و بلاغت از قدرت بشر خارج است و کسی نمی تواند مثل آن را بیاورد؛ و هر کس از اعراب عنادی نداشته باشد بدان اعتراف می نماید. با آمدن قرآن همه ی خطابه و اشعار و کلمات بلیغ آنها از بین رفت وبه دست فراموشی سپرده شد. پس قرآن معجزه ای است که تا ابد، نبوت و حقانیت پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله و سلم را ثابت می کند و چنانکه گذشت اختصاص به زمان خاصی ندارد، بلکه ابدی و جهانی می باشد.