هزار و یک حکایت اخلاقی جلد 1 صفحه 141

گفت: پس آهسته سرش را بر زمین بگذار و با من بیا. چیزی نگذشته بود که پیرمرد بیدار شد و از پی آنها دوید؛ ولی به آنها نرسید. بالاخره از دست آنها به پادشاه شکایت کرد.

پادشاه گفت: اگر حضرت عیسی ((علیه السلام))تو را تصدیق کند، گفته ات را می پذیرم. عیسی ((علیه السلام))آمد و آن زن را نصیحت کرد؛ ولی او قبول نکرد، آن گاه حضرت فرمود: پس با یکدیگر مباهله کنید (در حق هم نفرین کنید)، از هر کدام که مستجاب شد حق با اوست. پیرمرد نفرین کرد و زن در دم جان داد.(1)

ندانی که مردان پیمان شکن

ستوده نباشند در انجمن

که هر کس ز گفت خود اندر گذشت

ره رادمردی ز خود در نوشت

شهان گفته ی خود به جا آورند

ز عهد و ز پیمان خود نگذرند

سپهبد کجا گشت پیمان شکن

بخندد بدو نامدار انجمن

بکوشید و پیمان خود نشکنید

پی و بیخ پیوند بد برکنید

مبادا که باشی تو پیمان شکن

که خاک است پیمان شکن را کفن

حکایت 218: پیامبر اکرم و ابوهیثم

پیامبر اکرم به یکی از اصحاب خویش به نام ابوهیثم بن تیهان وعده داده بود که خادمی به او بدهد ، اتفاقا سه نفر اسیر نزد حضرت آوردند. پیامبر دو نفر از آنها را به دیگران بخشید و یک نفر باقی ماند. در این هنگام حضرت زهرا (علیها السلام) نزد پیامبر (صلی الله علیه و آله) آمد و عرض کرد: ای رسول خدا ! خادمی به من بدهید، آیا اثر آسیاب را بر دستم مشاهده نمی کنید؟ پیامبر به یاد وعده ای که به ابوهیثم داده بودند افتادند و فرمودند: چگونه دخترم را بر ابوهیثم مقدم بدارم، با این که قبلا به او وعده داده بودم، اگرچه دخترم با دست ضعیفش آسیاب را می چرخاند.(2)

حکایت 219 : وفا!

روزی معاویه بن ابی سفیان خلیفه ی مشهور اموی در کاخ خود نشسته بود. این کاخ که قبلا مقر سلاطین روم و از بناهای تاریخی و باشکوه آن عهد بود، پس از فتح کشور سوریه توسط سپاه اسلام به واسطه ی اهمیت و استحکام بنا و شکوهی که داشت، مورد توجه معاویه قرار گرفت و آن را قصر اختصاصی و مقر سلطنت خود قرار داد. سبک ساختمان کاخ طوری بود که سلاطین می توانستند از چهار سو، راه هایی را که از خارج به شهر منتهی می شد، ببینند و آمد و رفت کاروان ها را زیر نظر داشته باشند و نیز، نسیم ملایم و مطبوعی داخل و خارج میشد.

آن روز معاویه در قصر نشسته بود و از یک طرف کاخ، بیابان را می نگریست. هوا بسیار گرم بود؛ به طوری