هزار و یک حکایت اخلاقی جلد 1 صفحه 146

کنید برای همان مقصودی که رسول خدا می جنگیدند.

سپس شمشیرش را کشید و با دشمنان طبق عهدی که کرده بود جنگید تا شهید شد. پس از شهادت نزدیک به هشتاد زخم و جای تیر و نیزه بر بدنش بود.

آن قدر جراحاتش زیاد بود که خواهرش ربیع، او را از روی سرانگشتانش شناخت.(1)

حکایت 222: برده ی مسلمان

فضیل بن زید رقاشی (یکی از افسران اسلام) با سربازان خود قلعه ای به نام «سهریاج» در فارس را محاصره کرد و تصمیم داشت آن را فتح کند که پس از چند ساعت زد و خورد برای استراحت به لشکرگاه خود بازگشت.

در آن زمان بردگانی که به اسارت مسلمانان در می آمدند خرید و فروش می شدند و چون مسلمان بودند به تملک کسی در نمی آمدند و با برادران مسلمان خود علیه دشمن میجنگیدند.

در آن روز یک سرباز که برده بود از سربازان عقب ماند و دشمن از بالای برج با زبان محلی با او سخن گفت و از او امان خواست و او هم امان داد. هنگامی که سربازان اسلام به طرف قلعه حرکت کردند دشمن در قلعه را گشود. مسلمانان پذیرفتن امان از یک نفر سرباز را امری غیر عادی میدانستند.

ناچار موضوع را به مدینه (مرکز خلافت خلیفه ی دوم) گزارش دادند. خلیفه نوشت: مسلمانان برده نیز از مسلمانان هستند و تعهدات آنها مانند تعهدات شما محترم است، باید امان نامه شان را محترم شمارید و آن را نافذ بدانید.(2)

حکایت 223: شاپور و دختر خیانتکار!

پادشاهی به نام اساطرون - ملقب به ضیزن - در شهری کنار فرات سلطنت می کرد. او در اداره ی امور کشور خویش به اندازه ای قدرت نشان داده بود که شاپور ذوالاکتاف او را پاس می داشت. وقتی شاپور با دولت روم صلح کرد در فکر تسخیر شهر اساطرون افتاد. آن گاه با سپاهی مجهز، گرداگرد شهر را گرفت؛ ولی به دلیل محکم بودن حصار، از فتح آن مأیوس شد. او پیوسته بیرون شهر راه می رفت تا شاید چاره ای برای این کار پیدا کند.

روزی دختر اساطرون از بالای حصار چشمش به قامت مردانه ی شاپور افتاد و با یک نگاه فریفته ی او شد، آن گاه پنهانی نامه ای نوشت که اگر مرا به ازدواج خود درآوری، وسیله ی تسخیر شهر را فراهم می کنم. شاپور پذیرفت، دختر پادشاه نیز شبانه وسایل ورود لشکریان را فراهم کرد. شاپور با سپاه خود شهر را فتح کرد و اساطرون را کشت، سپس دستور داد سر او را بر نیزه ای بگذارند و به مردم شهر نشان دهند.