هزار و یک حکایت اخلاقی جلد 1 صفحه 158

مهری که وزیر برای او تعیین کرده متصرف شود.(1)

حکایت 235: دستور چنگیزخان مغول

چنگیز خان مغول در زمان خود دستورهای مخصوصی برای مردم تعیین کرده بود، از آن جمله این که هیچ کس نباید گوسفند یا سایر حیوانات را به وسیله ی کارد سر ببرد؛ بلکه باید گلوی او را بفشارد تا خفه شود. در همسایگی مرد مسلمانی یکی از مغولان ساکن بود و با این مسلمان دشمنی داشت. چون می دانست مسلمانان گوسفند را ذبح می کنند و هیچ گاه گوشت حیوانی که خفه شده نمی خورند.(2) در جست و جو بود که روزی آن همسایه ی مسلمان را در حال کشتن گوسفند ببیند تا شاید از این راه او را به هلاکت برساند. اتفاقا یک روز همسایه ی مسلمان گوسفندی را میان خانه می کشت، مغول از بالای پشت بام مشاهده کرده، فورأ چند نفر از رفقای خود را خبر کرد و آنها نیز او را در آن حال دیدند، از بام پایین آمدند و مسلمان را با کارد خون آلود و گوسفند کشته شده نزد چنگیز بردند و گفتند: این مرد با فرمان شما مخالفت کرده است. چنگیز پرسید: در کجا دیدید که گوسفند را می کشد؟

جواب دادند: میان خانه اش. پرسید: شما مگر در خانه ی او بودید؟ مرد مغول گفت: ما از پشت بام، خانه ی او را تماشا می کردیم. چنگیز گفت: دوباره ماجرا را شرح دهید. (منظور چنگیز این بود که در حضور اهل مجلس کاملا اقرار کنند) آنها تفصیل مشاهدات خود را شرح دادند. آن گاه گفت: این مرد فرمان مرا اجرا کرده؛ زیرا دستور داده بودم کسی در کوچه یا خیابان این کار را نکند، نفوذ حکم من از خدا که بیشتر نیست چه بسیار اشخاصی هستند که پنهانی مرتکب معاصی می شوند و بر آنها حدی نیست؛ ولی تو (مرد مغولی) خلاف کرده ای که به خانه ی همسایه ی خویش نگاه کردی.

آن گاه دستور داد دژخیم سر مرد مغولی را از بدن جدا کند تا بعد از این کسی به خانه ی همسایه ی خویش سرک نکشد! (3)!

1- اعلام الناس (اتلیدی) / 181.
2- قرآن کریم مسلمانان را از خوردن برخی چیزها از جمله گوشت حیوانی که خفه شده باشد، نهی کرده است؛ آن جا که می فرماید: «حُرِّمَتْ عَلَیْکُمُ الْمَیْتَهُ وَالدَّمُ وَلَحْمُ الْخِنْزِیرِ وَمَا أُهِلَّ لِغَیْرِ اللَّهِ بِهِ وَالْمُنْخَنِقَهُ وَالْمَوْقُوذَهُ وَالْمُتَرَدِّیَهُ وَالنَّطِیحَهُ وَمَا أَکَلَ السَّبُعُ إِلَّا مَا ذَکَّیْتُمْ وَمَا ذُبِحَ عَلَی النُّصُبِ» . (مائده/3) گوشت مردار و خون و گوشت خوک و حیواناتی که به غیر نام خدا ذبح شوند و حیوانات خفه شده و به زجر کشته شده و آنها که بر اثر پرت شدن از بلندی بمیرند و آنها که به ضرب شاخ حیوان دیگری مرده باشند و باقی مانده ی صید حیوان درنده . مگر آن که [به موقع به آن حیوان برسند و] آن را سر ببرید . و حیواناتی که روی بت ها [یا در برابر آنها] ذبح می شوند، [همه] بر شما حرام شده است.
3- پند تاریخ / 40؛ به نقل از: خزینه الجواهر / 322. آری! چه بی باک مردم هستند برخی از مسلمانان امروز که هیچ یک از حقوق اجتماعی را ملاحظه نکرده و نسبت به یکدیگر پیوسته در حال خیانت اند! به خانه ی رفیق خود که می روند، چشم به ناموس او دارند با ملاحظه ی آداب و سنن دینی را نکرده، به فکر استفاده های نامشروع هستند. سر به کاشانه ی یکدیگر می برند تا اسرار همسایه ی خود را فاش کنند. این مثل معروف است که خدا می بیند و می پوشد، همسایه ندیده و می خروشد». از این رو در اسلام کسی که بدون اجازه چشم به خانه ی همسایه بیندازد، اگر چشم با سر او را با سنگ یا تیر بزنند، دیه ای بر زننده نیست؛ زیرا حق نداشته به آن جا نگاه کند!