هزار و یک حکایت اخلاقی جلد 1 صفحه 319

چه هراس داری؟ بی جهت نگران مشو؛ مرد عاقل که قرآن حفظ نمی کند. قرآن حفظ کردن کار احمقان است! خالد از این سخن جان تازه ای گرفت و گفت: راست گفتی، خدا تو را بیامرزد!(1)

حکایت 465: شرفیابی بحر خزر

روزی ناصر الدین شاه به مازندران می رفت. در نزدیکی مقصد وقتی سر از پنجره بیرون آورد، دریا را مشاهده کرد، با تعجب از یکی از همراهان پرسید: آن چیست؟ آن شخص با چاپلوسی تعظیمی کرد و عرض کرد: قربان! بحر خزر، شرفیاب شده است!(2)

حکایت 466: خوش رقصی!

علی بن اصمع در محلی از بصره دزدی کرد، او را گرفتند و پیش امام علی لا بردند، حضرت شاهد خواست، چون شهود حاضر شدند و شهادت دادند حضرت امر کرد چهار انگشت دست راستش را بریدند، پرسیدند: چرا دستش را از مچ نبریدی؟ فرمودند: سبحان الله! اگر از مچ بریده میشد هنگام از جا برخاستن به چه تکیه می کرد؟ چگونه نماز می خواند؟ چگونه غذا می خورد؟

چون حجاج بن یوشف والی بصره شد، علی بن اصمع نزد او رفت و گفت: ای امیر! پدرم مرا عاق کرده و علی نامیده! تو این ستم را از من برطرف ساز و نام دیگری برایم بگذار! حجاج گفت: برای تقرب، خوب وسیله ای پیدا کرده ای، تو را متصدی بامهای دار الاماره کردم و هر روز برایت دو دانگ فلوس، مزد معین کردم. اگر از آن مقدار تجاوز کنی، دستور میدهم آنچه را که علی بن ابی طالب از دستت باقی گذاشته، ببرند!(3)

حکایت 467: پادشاهی خدا

حدود صد سال بعد از سلطنت آلفرد در انگستان، پادشاهی به نام «کانوت» سلطنت میکرد. کانوت از تبار دانمارکی هایی بود که زمانی به انگلستان حمله کرده؛ ولی اکنون از ستیزه جویی و ناآرامی دست برداشته و تابع حکومت شده بودند.

بزرگ ترین مشکل کانوت، چاپلوسی و تملق درباریان بود که گویی پایان نداشت. هر زمان که او مهمانی عمومی داشت و درباریان به حضورش می رسیدند، بارانی از کلمات ستایش آمیز بر او می بارید. یکی از آنها جلو می آمد و می گفت: تو بزرگ ترین مردی هستی که تاکنون دنیا به خود دیده است.

1- هزار و یک حکایت قرآنی / 375؛ به نقل از: سرگذشت های تلخ و شیرین قرآن 133-132/3
2- قهقهه /101.
3- الکنی و الالقاب 2/ 34. این جریان باعث عداوت این خاندان با امیر مؤمنان شد. اصمعی معروف . عبد الملک بن قریب - نواده ی علی بن اصمع از علی منحرف بود. ابوالعیناء می گوید: در تشییع جنازه ی اصمعی بودیم که ابوقلابه شاعر (حبیش بن عبد الرحمن) این دو بیت را که در باره ی اصمعی گفته بود برایم خواند: العن الله أعظما حملوها نحو دار البلی علی خشبات أعظمأ یبغض النبی و أهل الی بیت و الطیبین و الطیبات