- سخن پیشین 1
- اشاره 5
- حکایت 2: فرمانده ی فداکار 6
- حکایت 3: عروس و تلاوتی لطیف! 8
- حکایت 5: نود و نه میش! 9
- حکایت 6: راهنمای شایستگان 10
- حکایت 7: استخاره ی ناب! 11
- حکایت 8: جهیزیه ای بی نظیر! 12
- حکایت 9: اذان تا اذان! 12
- حکایت 11: دنیا و آخرت 13
- حکایت 12: لا ولابخور! 13
- حکایت 10: سیه روی! 13
- حکایت 13: نفس مطمئنه 14
- حکایت 14: تجسم آیات! 14
- حکایت 15: مطالعه ی قرآن! 14
- حکایت 16: حرف بقال ها 15
- حکایت 18: قرآن و بی طهارتی! 17
- حکایت 19: مکالمه ی قرآنی فضه 17
- حکایت 20: آتش در خرمن! 19
- حکایت 21: یاد او! 19
- حکایت 22: خواهی نشوی رسوا ، عامل به سه آیت شو 20
- حکایت 24: معبودی لگدمال! 21
- حکایت 23: مساجد، از آن خدا است! 21
- اشاره 23
- حکایت 26: حدث زبانی! 24
- حکایت 27: شمشیر زبان! 24
- حکایت 28: هنر به چشم عداوت! 25
- حکایت 29: نقصان مایه و شماتت همسایه! 25
- حکایت 30: حرّافی! 25
- حکایت 34: همه ی حرفها حساب دارد 28
- حکایت 33: غمخوار امت! 28
- اشاره 29
- حکایت 36: طبق حرام! 30
- حکایت 38: حلوای ارسالی معاویه! 31
- حکایت 39: غذای خلیفه! 31
- حکایت 42: غذای حرام 32
- حکایت 40: دوری از شبهات 32
- حکایت 41: شبهه ی احتکار 32
- اشاره 33
- حکایت 44: نتیجه ی حکم به ناحق 34
- حکایت 46: افتخار بوسه 35
- حکایت 48: عدالت و تعدد زوجات 36
- حکایت 47: دود دل مظلومان! 36
- حکایت 51: نتیجه ی عدالت! 37
- حکایت 49: غایت ظلم 37
- حکایت 50: حق تقدم 37
- حکایت 52: سلطان دادگر 38
- حکایت 53: علت ظلم 39
- حکایت 54: خانه های ویران! 39
- حکایت 55: عاقبت دادرسی نکردن به مظلومان 40
- حکایت 57: شمه ای از ظلم منصور 41
- حکایت 56: جایگاه ظلم 41
- حکایت 58: تقسیم عادلانه! 42
- حکایت 59: مزه ی ظلم! 43
- حکایت 61: طاق مدائن 43
- حکایت 60: با عدالت بر دشمن پیروز شد 43
- حکایت 62: سلطان ملکشاه و پیرزن 44
- حکایت 64: مرد با انصاف 45
- حکایت 68: حکومت دین بر مردم یا خلافت علی ع 48
- حکایت 67: دهقانان ستمدیده 48
- حکایت 70: داستان حدیده ی محماه! 49
- اشاره 50
- حکایت 72: مات الدین! 51
- حکایت 73: قتل شصت تن از علویان بی گناه! 52
- حکایت 74: دینداری ابوجعفر حسینی 53
- حکایت 76: اسیر تخت شاهی 54
- حکایت 75: دینداری فرزانه ی دزفول 54
- حکایت 78: دین فروشی سمره! 55
- حکایت 77: عقیل 55
- حکایت 79: دنیا دوستی طلحه و زبیر 56
- حکایت 81: این کتاب را برای نفع دنیوی نخوان! 57
- حکایت 80: بنده یا آزاد! 57
- اشاره 58
- حکایت 83: با پرستوها 59
- حکایت 86: خدایا! من او را بخشیدم 60
- حکایت 85: مرور کریمانه 60
- حکایت 88: لگد به افتاده؟ 61
- حکایت 87: فساد و صلاح! 61
- حکایت 91: صفای باطن علوی 62
- حکایت 90: پارسا و دزد! 62
- حکایت 89: ابتدا به سلام 62
- حکایت 92: دزدی از باغ امام کاظم (علیه السلام) 63
- حکایت 94: سکه های سیمین 64
- حکایت 95: لا فتی الا علی 64
- حکایت 93: اخلاق در جنگ 64
- حکایت 97: ازدواج صوری 65
- حکایت 96: محافظان مردنما 65
- حکایت 99: بی آبی 66
- حکایت 98: حمایت از حیوانات 66
- حکایت 101: کنیز زیبا 68
- حکایت 100: امام صادق ((علیه السلام))و عبدالله محض 68
- حکایت 103: همکاری با کارگران 69
- حکایت 104: کنیز هراسان 69
- حکایت 102: صید آهو 69
- حکایت 105: بدهکاری مجازی و بزرگواری حقیقی! 70
- حکایت 108: مسیحی گستاخ 71
- حکایت 107: خیار تلخ 71
- اشاره 73
- حکایت 111: هزار تازیانه ی مرگبار! 74
- حکایت 110: راز سر به مهر! 74
- حکایت 112: سخن چین خون آلود 75
- حکایت 113: مانع نزول باران! 75
- حکایت 115: مزد سخن چین! 76
- حکایت 114: نتیجه ی فاش کردن راز! 76
- اشاره 77
- حکایت 118: عیب و غیب! 78
- حکایت 117: جلوگیری از غیبت 78
- حکایت 120: گوشت برادر 79
- حکایت 121: هدیه ی ویژه 79
- حکایت 122: خورش سگ های جهنم 80
- اشاره 81
- حکایت 124: جواب بی ادبی معاویه 82
- حکایت 125: ادب تلاوت 82
- حکایت 126: ابراهیم ادهم و توانگر بی ادب! 83
- حکایت 127: اعتراض بی جا! 83
- حکایت 129: من قرآن را تبرک کنم؟! 84
- حکایت 128: پسر بی ادب 84
- حکایت 130 : تعبیر مؤدبانه 85
- حکایت 131: آداب مجالس 85
- حکایت 132: بساط پادشاهان 86
- اشاره 87
- حکایت 133: نشانه ی حماقت؟ 88
- حکایت 134: قرائت قرآن با صدای خروس! 88
- حکایت 135 : پا به هوا! 89
- حکایت 136: پشم کاری! 89
- حکایت 138: قاطی پاتی! 90
- حکایت 139 : گله های گرگ و گوسفند! 90
- حکایت 137: نقشه ای برای شیطان! 90
- حکایت 143: انگشتر احمق! 91
- حکایت 140: دار و ندار! 91
- حکایت 142 : نیم قرن طهارت! 91
- حکایت 141: حفظ جا! 91
- حکایت 145: حماقت خلیفه! 92
- حکایت 146: لولو خور خوره! 92
- حکایت 144: ابو عبد الرحمن الرحیم! 92
- حکایت 149: حرف شین! 93
- حکایت 147: لذت یافتن! 93
- حکایت 148: مکتبدار بی کلاس! 93
- حکایت 150: مگس و عرصه ی سیمرغ! 94
- اشاره 95
- حکایت 152: انتظار داری کارت هم پیچ نخورد؟! 96
- حکایت 154: قطع رحم و مرگ 97
- حکایت 153: بیچاره مادر 97
- حکایت 157: علی بن اسماعیل 99
- اشاره 101
- حکایت 159: کشک بادنجان! 102
- حکایت 160: ترفند گدایان! 103
- حکایت 161: آب به آسیاب دشمن 104
- حکایت 163: سگ عیان و مرغ نهان! 107
- حکایت 164: کشف شرمگاه 107
- حکایت 165: مکر زرقاء 108
- حکایت 167: کتاب «حیل النساء»! 109
- حکایت 166: گوشه ای از حیله گری های عمرو عاص! 109
- اشاره 111
- حکایت 169: بوی دهان خلیفه! 112
- حکایت 170: بمیر تا برهی! 113
- حکایت 171: حسادت بر امام هدایت 114
- حکایت 172: عبد الله بن أبی 115
- حکایت 174: قدرت حسد! 116
- حکایت 173: نتیجه ی حسادت 116
- حکایت 175: حضرت عیسی ((علیه السلام))و مرد حسود 117
- حکایت 176 : حسدهای زنانه 118
- اشاره 119
- حکایت 179: هرگز «من» نگفت؟ 120
- حکایت 178: أخر تواضع! 120
- حکایت 181: جذامی ها 121
- حکایت 182: رئیس آفتابه ها! 122
- حکایت 183: شتری که مغرور شد! 122
- حکایت 185: پایین آمدن از منبر 123
- حکایت 186: امام کاظم ((علیه السلام))و مرد سیاه پوست 123
- حکایت 184: ولید بن مغیره 123
- حکایت 188: معامله ی پیامبر با کودکان! 124
- حکایت 187: عکس العمل در مقابل تمجید 124
- حکایت 190: ای کاش مسئله گو میشدی 125
- حکایت 191: فروتنی سلمان فارسی 125
- حکایت 192: خاطره ی شیخ 126
- حکایت 193: بلال حبشی 126
- حکایت 196: عیسی ((علیه السلام))و شستن پای حواریون 127
- حکایت 195: محمد بن مسلم 127
- حکایت 197: ثروتمند و فقیر! 127
- حکایت 198: سلیمان بن عبد الملک 128
- حکایت 199: خسرو پرویز 128
- حکایت 200: واعظ متکبر 129
- حکایت 201: تواضع مقدس اردبیلی 129
- حکایت 203: تواضع عمار دهنی 130
- حکایت 202: پدر سوخته! تو هم «إنا أنزلنا»؟! 130
- حکایت 205: تواضع از شرایط بعثت انبیا 131
- حکایت 204: متکبرتر از خدا! 131
- حکایت 207: تجدید تواضع 132
- حکایت 206: لباس علی (علیه السلام) 132
- حکایت 208: از شیطان بشنوید 133
- حکایت 210: نقش مگس 134
- حکایت 209: سگ و غذای سلطان 134
- حکایت 211: تنگدستی یا ثروت 135
- حکایت 213: سلطان محمود و ایاز 136
- حکایت 214: خیالات بزنطی! 137
- اشاره 139
- حکایت 217: عاقبت پیمان شکنی 140
- حکایت 216: سه دوست هم پیمان 140
- حکایت 218: پیامبر اکرم و ابوهیثم 141
- حکایت 219 : وفا! 141
- حکایت 220: حلف الفضول 145
- حکایت 221: انس بن نضر 145
- حکایت 223: شاپور و دختر خیانتکار! 146
- حکایت 222: برده ی مسلمان 146
- حکایت 224: وفاداری عرب بادیه نشین 147
- حکایت 225: ثابت و حجاج! 149
- حکایت 228: شرط زنده ماندن 152
- حکایت 229: عاقبت ناسپاسی 153
- حکایت 230: پیمان با خدا 153
- حکایت 231: وفای به عهد شرط بقای نعمت 154
- حکایت 232: وفای به نذر 154
- حکایت 233: غلام وفادار 155
- حکایت 234: وزیری در پوست گاو 157
- حکایت 235: دستور چنگیزخان مغول 158
- حکایت 237: آزار همسایه 160
- حکایت 238: این طور دل به دست آورید 160
- حکایت 239: پا بر صورت وزیر! 161
- اشاره 163
- حکایت 242: شکر نعمت 164
- حکایت 241: کشاف العیوب! 164
- حکایت 244: اعمال معیوب 165
- حکایت 243: عیب پوشی جوانمردانه 165
- اشاره 166
- حکایت 246: برای خدا! 167
- حکایت 248: دعای مخلص 168
- حکایت 249: اخلاص آیت الله بروجردی! 169
- حکایت 250: کیمیای اخلاص! 169
- حکایت 251: تلبیس ابلیس! 175
- حکایت 252: درخواست حضرت مونه 175
- حکایت 254: از علی أموز اخلاص عمل 176
- حکایت 253: بوریای رنگارنگ 176
- حکایت 256: ملا عبدالله شوشتری 177
- حکایت 255: کوشش سمعان 177
- حکایت 258 : دو لباس 178
- حکایت 257 : زراندود 178
- حکایت 260: اخلاص در موقعیت حساس 179
- حکایت 261: درخت ریا 180
- حکایت 262: پاداش به قدر خلوص 181
- حکایت 263: نافه ی اخلاص 181
- حکایت 265 یک عمل خالص و هزاران عمل مخلوط 182
- حکایت 264: خانه ی بهشتی 182
- حکایت 266: دوبین! 183
- حکایت 269: رگ های بدن 184
- حکایت 268: اجرتت را بگیر 184
- حکایت 270: شرک پنهان 185
- اشاره 186
- حکایت 273: بازاری و عابر 187
- حکایت 272: آزادی کنیز 187
- حکایت 275: تفاوت بین بنی هاشم و بنی امیه 188
- حکایت 274: زدن غلام 188
- حکایت 277: عفو قاتل 189
- حکایت 276: پیر طریقت و معنی آیت 189
- حکایت 279: پناهنده 190
- حکایت 278: آزادی خادم 190
- حکایت 280: فتح مکه 191
- حکایت 281: علت عفو پادشاهان 191
- حکایت 283: سبب بخشایش خداوند 192
- حکایت 282: امیر اسماعیل سامانی و گذشت او 192
- حکایت 285: آتش چه کسی را می سوزاند؟ 193
- حکایت 284: مسخره ی دربار فرعون 193
- حکایت 287 : گذشت کنید 194
- حکایت 288: همسایگی مردگان 195
- اشاره 196
- حکایت 290: حیای چشم 197
- حکایت 293: حیای امیر مؤمنان ع 198
- حکایت 292: و پیامبر و بنی قریظه 198
- حکایت 291: زلیخا 198
- حکایت 294: چه خواست چه شد! 199
- اشاره 200
- حکایت 296: چشم تنگ دنیا دوست! 201
- حکایت 297: گروی آفتابه! 201
- حکایت 299: مرگ با دانه ی انار 202
- حکایت 298: نجس تر از نجاست! 202
- حکایت 300: قناعت مور و حرص زنبور! 203
- حکایت 301: ذلیل شدن نفس 203
- حکایت 302: ذوالقرنین 204
- حکایت 303: اشعب بن جبیر مدنی 205
- حکایت 304 : غذای خود با سلطان 205
- حکایت 305: سیره ی قانعان 206
- حکایت 306 : بهلول و دزد حریص! 206
- حکایت 308: خدا با هزاران وسیله روزی می رساند 207
- حکایت 307: سیره ی امام صادق ع 207
- حکایت 309: جدیت حریص 208
- حکایت 310: حضرت عیسی ((علیه السلام))و مرد حریص 208
- حکایت 311: حرص در افزایش مال! 209
- حکایت 312: فریفته ی دنیا 210
- حکایت 313: تاجداران واقعی 211
- حکایت 315: نان حلال 212
- حکایت 314: بی نیازی ابوذر 212
- اشاره 214
- حکایت 317: صبر شگفت انگیز 215
- حکایت 318 : صبر جمیل سید المرسلین (صلی الله علیه و آله) ! 215
- حکایت 320: بانوی مطیع 216
- حکایت 322: ثمره ی صبر و زیان عجله! 217
- حکایت 324: استقامت بلال 219
- حکایت 323: چشمه و کوهسار 219
- حکایت 326: حیات دین 220
- حکایت 325: درس مادر داغدار! 220
- حکایت 327: لجام گسیخته! 221
- حکایت 328: رخسار سرخ 221
- حکایت 329: گشایش بعد از صبر 221
- حکایت 331: قتل در عروسی 222
- حکایت 330: صبر بر بیماری 222
- حکایت 332: مأموریت آمیخته با حلم 223
- حکایت 334: مدارا با اعمال فرماندار 225
- حکایت 333: اذیت کبوترباز 225
- حکایت 336: امام حسن(علیه السلام)و مرد شامی 226
- حکایت 335: قیس منقری 226
- حکایت 338: شرط جانشینی پیامبر 227
- حکایت 337: شیخ جعفر کاشف الغطاء 227
- حکایت 339: خشم علی برای خدا 228
- حکایت 341: رمز موفقیت 229
- حکایت 340: روح بلند! 229
- حکایت 342: شیر بی یال و کوپال! 230
- حکایت 343: صبر أم عقیل! 231
- حکایت 344: نامه ای از حضرت صادق (علیه السلام) 232
- حکایت 345: مقایسه ی دو زن شکیبا 233
- حکایت 346: استوار بودن در راه دین 234
- حکایت 347: در راه تعلیم قرآن! 235
- حکایت 348 شهادت حمزه و صبر پیامبر 236
- حکایت 349: پاداش برای مؤمنان 236
- حکایت 351: بهتر از شهادت 237
- حکایت 352: پاداش شکیبایی در مصیبت 237
- حکایت 353: استقامت در برابر بلا 238
- حکایت 354: مردان پایدار در میدان نبرد 239
- حکایت 355: شکیبایی معاذ بر فوت فرزند 240
- حکایت 356: انوشیروان و پیر خارکش 241
- حکایت 358: استقامت ابودجانه 242
- حکایت 357 : تحمل سختی ها 242
- حکایت 359: بهترین موقعیت 243
- حکایت 360: پایداری خانواده ای مسلمان 244
- حکایت 361: ابو الحجاج و استاد عجیب! 245
- حکایت 362: مسلمان باید پایدار باشد 245
- حکایت 363: سگ باحیا 246
- حکایت 364: تفاوت اساسی! 246
- حکایت 367: طالب وصل 247
- حکایت 368: صبر حضرت ایوب (علیه السلام) 247
- حکایت 366: هندوانه! 247
- حکایت 369: بردباری حضرت موسی بن جعفر (علیه السلام) 249
- حکایت 371: بحث صادقانه 250
- حکایت 370: بردباری امام صادق (علیه السلام) 250
- حکایت 374 : خسران مسخره 251
- حکایت 373: بردباری حضرت زین العابدین ع 251
- حکایت 375: بردباری امام باقر ع 252
- اشاره 254
- حکایت 377: توبه ی خواص! 255
- حکایت 378: آژیر خطر ابلیس 256
- حکایت 381: توبه ی انسان از نظر شیطان 257
- حکایت 380: شادی خداوند 257
- حکایت 382: راهزن معروف توبه می کند 258
- حکایت 383: توبه ی حقیقی 258
- حکایت 385: توبه ی پنهان یا آشکار 260
- حکایت 386: چگونه پشیمان شد و توبه کرد 261
- حکایت 387: در توبه تأخیر نکنید 262
- حکایت 389: توبه در لحظه ی حساس 263
- حکایت 388: توبه هنگام مرگ 263
- حکایت 390 : ناامید نشوید 264
- حکایت 392: یا من له الدنیا و الآخره! 265
- حکایت 391: مخترع دین و توبه 265
- اشاره 267
- حکایت 394: فوت نماز 268
- حکایت 395: مقدس اردبیلی و نماز شب 268
- حکایت 397: نماز سرباز 269
- حکایت 396: گناهان پاییزی! 269
- حکایت 398: رهروان سید الساجدین (علیه السلام) 270
- حکایت 399: عبادت دوستان علی (علیه السلام) 271
- حکایت 400: حضور قلب 271
- حکایت 401: محل اشیاء گمشده! 272
- حکایت 402: نافله ی شب 272
- حکایت 403: از این جوانان ارجمند بیاموزیم 273
- حکایت 404: عجیب ترین مهریه! 274
- حکایت 405: نماز کلاغی 275
- حکایت 406: روزه و نماز بانویی ارجمند 275
- حکایت 407 مالک اشتر در چه روزی روزه داشت 276
- حکایت 408: وقت را غنیمت شمرید 277
- حکایت 409: خواجه ربیع و عبادت 278
- اشاره 279
- حکایت 411: بالهای توکل 280
- حکایت 412: به غیر خدا اعتماد نکنید 281
- حکایت 413: پناهگاهی برای سختی ها 282
- حکایت 414: دل کندن از غیر خدا 283
- حکایت 415 حضرت موسی در دل سنگ چه دید؟ 284
- حکایت 417: هر کس توکل کند راه را گم نخواهد کرد 285
- حکایت 416 : توکل کنید 285
- حکایت 418: معنی رضا و تسلیم 286
- حکایت 419: با توکل زانوی شتر ببند! 286
- حکایت 420: مقام اهل رضا و تسلیم 287
- حکایت 421: هر کس تسلیم نباشد زیان می بیند 287
- حکایت 422: تسلیم بیشکایت 288
- اشاره 289
- حکایت 424: امانت داری شیخ ابوعثمان 290
- حکایت 426: وزیر خیانتکار 291
- حکایت 425 : قبری پر از مار! 291
- حکایت 427: برکت امانت داری 292
- حکایت 428 : امین 292
- حکایت 430: امانتدار تنگ دست 293
- حکایت 429: قطع دست 293
- حکایت 431: خیانت در زیارت 295
- حکایت 432: حل مشکل! 295
- حکایت 433: امانتداری أم سلمه 296
- حکایت 434: عطار خیانتکار 296
- حکایت 435: امانت ابن ملجم 297
- حکایت 437: رسوا شدن عمیر 298
- حکایت 438: بانوی باوفا و امانتدار 299
- اشاره 303
- حکایت 441: کیفر سوگند دروغ 304
- حکایت 442: معاویه و أحنف قیس 305
- حکایت 443: حجاج و مرد راستگو 305
- حکایت 445: ولید بن عقبه 306
- حکایت 444: کیمیا 306
- حکایت 446: زیان دروغگویی 307
- حکایت 448: گرسنگی و دروغ 307
- حکایت 447: چوپان دروغگو! 307
- حکایت 449: زینب کذابه 308
- حکایت 451: شک کردی 309
- حکایت 450: دروغ امیر حسین 309
- حکایت 452 و به خدا قسم دروغ می گویی 310
- حکایت 453: عاقبت دروغگو 310
- حکایت 455: دروغی به قیمت جان 311
- حکایت 454: دروغ مصلحت آمیز 311
- اشاره 313
- حکایت 457: افتخارات اکسیژن! 314
- حکایت 459: از علی ((علیه السلام))دفاع کرد! 315
- حکایت 461: طاووس یمانی! 316
- حکایت 460: صدای کفش چاپلوس! 316
- حکایت 462: مبلغ متملق! 317
- حکایت 464: مرد عاقل! 318
- حکایت 463: خوشگل تر از معاویه! 318
- حکایت 466: خوش رقصی! 319
- حکایت 465: شرفیابی بحر خزر 319
- حکایت 467: پادشاهی خدا 319
- حکایت 468: قبله ی عالم! 320
- حکایت 469: کاه و کوه! 321
- حکایت 470: میل مبارک! 321
- اشاره 322
- حکایت 472: تیزهوشی دخترک میزبان 323
- حکایت 473: پاداش مهمان دوستی 323
- حکایت 474: احترام مهمان 324
- حکایت 476: میزبان قرض میکند 325
- حکایت 477: مهمانی بدون تکلف 325
- حکایت 479: میهمان با میزبان؟ 326
- حکایت 480: بلندهمتی در باره ی مهمان 326
- حکایت 481: سه روز مهمانی 327
- که حکایت 482: خوردن مجازی 328
- حکایت 484: چگونه از مهمان پذیرایی کنیم 329
- حکایت 486: بادیه نشینان چه می کنند 330
- حکایت 487: مهمان خدا! 331
- اشاره 333
- حکایت 490: زن و شوهر عفیف 334
- حکایت 491: فرشته ی عفت! 335
- حکایت 492: شاگرد بزّاز 336
- حکایت 494: آهوی بی چشم! 337
- حکایت 493: رو گرفتن از خروس! 337
- حکایت 495: شمشیر و ازدواج 338
- حکایت 496: یوسف زیست 339
- حکایت 497: حمام منجاب! 339
- حکایت 498: عطر پاکدامنی 340
- حکایت 499: خیاط پاکدامن 341
- حکایت 500: سفیده ی تخم مرغ 342
- حکایت 502: چشم چرانی 343
- حکایت 501: جزای دفع تهمت 343
- اشاره 345
- حکایت 504: برتر از رسول! 346
- حکایت 505: مزایای خلق خوش 346
- حکایت 507: مأمون و بداخلاقی 348
- حکایت 509: هدایت از طریق عمل کردن 349
- حکایت 508: رهبر باید خوش خوترین مردم باشد 349
- اشاره 351
- حکایت 511: زلیخا و پیروی از هوای نفس 352
- حکایت 512: اژدهای نفس! 353
- حکایت 513: قدرت شهوت! 354
- حکایت 514: گناه سوزی عابد! 355
- حکایت 515: طبیعت و تربیت 355
- حکایت 516: عاقبت شهوترانی 356
- حکایت 519: هوی پرستی به بت پرستی کشاند 358
- حکایت 518: یوسف ثانی 358
- حکایت 520: نتیجه ی مخالفت با نفس 359
- حکایت 522: سودمند شدن کافر 360
- حکایت 521: بشر حافی 360
- حکایت 523: نیابت ولی عصر (عج) 361
- حکایت 524: غلام و خواسته ی نفس 361
- حکایت 525: قدرت یک زن آلوده 362
- حکایت 526: مبارزه ی ثروت و ایمان! 363
- حکایت 527: آتش سرد! 364
- حکایت 528 در آغوش نوعروس یا در آغوش جنگ 365
- حکایت 529 خودپسندی با لشکر اسلام چه کرد؟ 366
- حکایت 530: کبر، خسرو پرویز را هلاک کرد 368
- حکایت 532: خودپسندی چه بلایی است! 369
- اشاره 371
- حکایت 535: نصیحت زاهد! 372
- حکایت 534: تمنای گوشت! 372
- حکایت 536: بلند همتی 373
- حکایت 538: پادشاهی بر خود! 375
- حکایت 537 پناهندگی به پرچم بیگانگان؟! 375
- حکایت 540: اوج عزت در اسارت 376
- حکایت 539: عزت و ذلت 376
- حکایت 541: منت حاتم طایی! 377
- حکایت 542: محمد و ذوالریاستین 377
- حکایت 543: عزت نفس سید رضی 378
- حکایت 544: ذلت کوفیان 379
- حکایت 545: زیاد و پسرش 380
- حکایت 548 درسی که دین به ما می آموزد 383
- حکایت 547: داستان عدالت 383
- حکایت 550: بلند همتی میت 384
- حکایت 551 زنی شرافتمند و خوش عقیده 385
- حکایت 552: تقاضای کمک مالی 386
- اشاره 387
- حکایت 554: نمونه ای از حدود عمر 388
- حکایت 556: در آرزوی یک ماهی 389
- حکایت 557: آرزوی اهل دل 390
- حکایت 558: خانه ی دنیا از نظر امام علی (علیه السلام) 391
- حکایت 559: آرزوی یک روز سلطنت 392
- حکایت 560: آرزو برای ادامه ی زندگی 393
- حکایت 561: آرزوی دراز و صد تازیانه 394
- اشاره 395
- حکایت 563 : ابتدای حال برامکه 396
- حکایت 564: حکومت برامکه 397
- حکایت 565: آخرین یادبود برامکه 398
- حکایت 566: ریاست دنیا 399
- حکایت 568: قیافه ی دوست داران دنیا 401
- حکایت 567: کیفر دنیا دوستی 401
- حکایت 569: غادر! 402
- اشاره 403
- حکایت 571: شراب، عامل شکست 404
- حکایت 573: أم الخبائث 406
- حکایت 574 مخوان این سوره را ای استاد! 406
- حکایت 575: روسیاهی هنگام مرگ 407
- حکایت 576: انتقام خدا! 407
- حکایت 578 نتیجه ی همنشینی با شرابخواران 408
- حکایت 577 غروب کردن دولت صفوی 408
- حکایت 579: شراب، برامکه را نابود کرد 409
- حکایت 580: یزید بن عبد الملک و شراب 410
- حکایت 581: کلید هر جنایت 411
- حکایت 583: کیفیت معاشرت با شرابخوار 412
- حکایت 582: شراب خوار کم نظیر 412
- حکایت 584: این غلام چگونه توبه کرد 413
- اشاره 415
- حکایت 586: گرد کرد و نخورد! 417
- حکایت 589: بخل معاویه 418
- حکایت 588: مرد بخیل و درهم و دینار 418
- حکایت 591: بخیلی و بخشندگی 419
- حکایت 590: سلسله مراتب! 419
- حکایت 592: خواجه و غلام بخیل 420
- حکایت 593 کدام یک بیشتر گذشت داشتند؟ 420
- حکایت 594: مرد کوفی و کودکانش 420
- حکایت 596: جواب امام زمان عج 421
- حکایت 595: سخاوت و شجاعت 421
- حکایت 597: بدون شرح! 422
- حکایت 599: خدا سخاوت را دوست دارد 422
- حکایت 598: سخی تر از حاتم 422
- حکایت 600: کرم و عذرخواهی! 423
- حکایت 601: چوب و زر 423
- حکایت 602: صدر مجلس 423
- حکایت 605: سیصد اشرفی 424
- حکایت 604: کوچه ی عمومی 424
- حکایت 606: قیس بن سعد 425
- حکایت 607: گناه بخیل 426
- حکایت 608: بخل منصور دوانیقی 426
- حکایت 609: بخیل های عرب 427
- حکایت 611: فواید سر خروس 429
- حکایت 612: جوانمردان سخی 430
- حکایت 614 منصور دوانیقی در بخل شهرت دارد 432
- حکایت 613: ختم قرآن یا بذل قربان! 432
- حکایت 615: آزادی خروس! 432
- حکایت 616: خانه ای پر از سوزن! 433
- حکایت 617: بخیل نیکوکاری نمیکند 433
- حکایت 618: از سخاوتمندان مشهور 434
- حکایت 619: عاشق دلسوخته را به وصال رسانید 434
- حکایت 620: شما قضاوت کنید 435
- حکایت 621: کوزه ی بی نم 436
- حکایت 622: سخاوت یک سرباز 436
- حکایت 624: چرا سامری کشته نشد؟ 437
- حکایت 623: نمونه ای از جود معن 437
- حکایت 625: بخشش به دشمن! 438
- حکایت 626: شمه ای از جود حسین بن علی (علیه السلام) 438
- حکایت 627: نمونه ی از جود حضرت صادق (علیه السلام) 439
- حکایت 628: بخل هشام بن عبد الملک 440
- حکایت 629: موسی بن جعفر ((علیه السلام))و عید نوروز 440
- حکایت 630: چند نمونه از بخل منصور 441
- حکایت 631: بهترین نوشابه! 442
- حکایت 632: بخل قارون 442
- اشاره 445
- حکایت 635: کارمند بنی امیه 446
- حکایت 637: فرصتی برای نویسندگی 447
- حکایت 640: ترس خروسی! 448
- حکایت 639: معاشرت با اهل ستم، ممنوع 448
- حکایت 638: همنشینی با منصور 448
- حکایت 641: درخواست کیفر 449
- حکایت 642: بیداری وزیر 449
- حکایت 643: عمل خواجه نظام الملک 450
- حکایت 644: همکاری عادلانه با ستمگر! 451
- حکایت 645 شرایط اشتغال در دستگاه ستمگران 452
- حکایت 646: شغلی برای کمک به شیعیان 452
- حکایت 648: علی بن یقطین و وزارت 453
- حکایت 647: مردان خدمتگزار را بشناسید 453
- اشاره 455
- حکایت 651: دو نفر زندانی 456
- حکایت 650: زبان مردم! 456
- حکایت 652: فاصله ی حق و باطل! 456
- حکایت 654: حسن ظن به خدا 457
- حکایت 653: دعای معکوس 457
- حکایت 655: خوش گمانی اهل مکه 458
- اشاره 459
- حکایت 657: افطاری 460
- حکایت 658: غلام ایثارگر 460
- حکایت 660: لیله المبیت 461
- حکایت 659: قرعه ی مرگ! 461
- حکایت 661: ایثار حاتم طایی 462
- حکایت 662: گوش به دعای مادر 463
- حکایت 663: علی و بیت المال 463
- حکایت 664: تشنه و مشک پر آب 464
- حکایت 665: روز مادر 465
- اشاره 466
- حکایت 668: احترام متقابل 467
- حکایت 667: بوسه بر دست کارگر 467
- حکایت 669: پذیرایی از آستین! 468
- حکایت 670: کمتر و بهتر و برار! 469
- حکایت 673: هر چه میخواهد دل تنگت بگو 470
- حکایت 672: نفی نژادپرستی! 470
- حکایت 675: کاهوهای نامرغوب! 471
- حکایت 674: دوستی ناتمام! 471
- حکایت 677: کبوتر بازان! 472
- حکایت 676: شکایت از روزگار 472
- حکایت 679: پیرمرد و کودکان 473
- حکایت 678: سیره ی پیامبر 473
- حکایت 680: اسب لاغر و گاو پروار! 474
- حکایت 682: بدتر از خود را بیاور 475
- حکایت 681: نتیجه ی خوار شمردن 475
- اشاره 476
- حکایت 684: میخکوب! 477
- حکایت 685: منافق کینه توز 477
- حکایت 686: تبدیل کینه به دوستی 478
- اشاره 480
- حکایت 690 شاهزاده ای که می خواست داماد شود! 483
- حکایت 689: ریش پرست! 483
- حکایت 691: بلبل غافل و مور عاقل! 484
- اشاره 486
- حکایت 693: عاقبت وزارت! 487
- حکایت 694: آخرین لحظات زندگی ابوذر 488
- حکایت 696: عاقبت حجاج 491
- حکایت 697: شهید ثانی 492
- حکایت 698: فریاد سکوت 493
- حکایت 699: هنگام مرگ هارون الرشید 494
- حکایت 702: تو را تیشه دادند که هیزم، کنی! 495
- حکایت 701: سرانجام نگاه هوس آلود 495
- حکایت 703: عاقبت دزدی! 496
- حکایت 704: سرانجام یزید پلید 497
- حکایت 705: سرانجام ابن زیاد 498
- حکایت 707: پایان نکبت بار حکومت بنی امیه 499
- حکایت 708: سلطان بی سلطنت 500
- حکایت 709: استخاره ای برای نواب صفوی! 500
- حکایت 710: ملاقات خداوند با محاسن سفید 501
- اشاره 502
- حکایت 713: هر چه کنی به خود کنی 503
- حکایت 712: گربه ی مشتعل! 503
- حکایت 714: گواهی مرغان؛ 504
- حکایت 716: پیرمرد و مکافات 505
- حکایت 715: تا توانی درون کس مخراش 505
- حکایت 717: بذر انفاق! 506
- اشاره 507
- حکایت719: فرق گفتار باکردار 508
- حکایت 720: عمل کوچک و مزد بزرگ 508
- حکایت 721: پاداش هر عمل متناسب با نیت 509
- حکایت 722: آیا بهشت جزای عمل ما است؟ 509
- حکایت 723: غلامان عمید خراسانی 510
- حکایت 724: باید از گناه پاک شد 510
- حکایت 725: کبریت احمر! 511
- اشاره 512
- حکایت 727: نمونه ای از زیاده روی خلفا 513
- حکایت 728: اسراف از نوعی دیگر 514
- حکایت 729: اسراف حقیقی! 514
- حکایت 732: ارث دو عمو 515
- حکایت 731: دوستان نااهل 515
- حکایت 733: تنور شکم 516
- حکایت 734: عبادت به اندازه ی ایمان 516
- حکایت 736: چگونه زندگی کنیم 517
- حکایت 735: اسراف نه، اقتصاد آری 517
- حکایت 737: دستور میانه روی 518
- اشاره 519
- حکایت 739: زهد مولای متقیان(علیه السلام) 520
- حکایت 740: داستان دیگری از علی ع 520
- حکایت 741: اثر حلوای قرضی 521
- حکایت 742: حد و مرز زهد 521
- حکایت 744: به خاطر زهد اعتنایی نمیکنند 522
- حکایت 743: صبر زاهد 522
- حکایت 745: زاهد دغلباز 523
- اشاره 524
- حکایت 747: طمع بیجا! 525
- حکایت 748: قیافه ی مرگ! 525
- حکایت750: عدو شود سبب خیر 526
- حکایت 751: افتخار اسلام 527
- حکایت 752: مأموریت عقرب 528
- حکایت 753: خوردن سنگ، اکیدا ممنوع! 528
- حکایت 754: شب اول قبر 529
- حکایت 756: دست کریم 530
- حکایت 757: نتیجه ی قضاوت نیم شاهی 530
- حکایت 759: اصناف مردم! 532
- حکایت 758: مار و عقرب! 532
- حکایت 761: مرگ در کنار گونی های اسکناس! 534
- حکایت 762: خرقه ی آتشین 534
- حکایت 763: باغ وحش 535
- حکایت 764: نکته ای باریک تر از مو 535
- حکایت 765: به خانه ی اخروی! 536
- حکایت 766: چشم برزخی 536
- حکایت 767: کاخ سران! 536
- حکایت 769: در آرزوی دزدی! 537
- حکایت 768: عابد نادان! 537
- حکایت 771: رضایت مادر 538
- حکایت 770: نگران! 538
- حکایت 773: مراتب بندگان! 539
- حکایت 774: غذاهای تسبیحی! 539
- حکایت 777: قدر شناسی! 541
- حکایت 776: علت اصلی تأخیر 541
- حکایت 780: خداوند محتاج! 542
- حکایت 779: خداترسی زن باغبان! 542
- حکایت 781: الطف لطیف! 542
- حکایت 782: گواهی أم علاء 543
- حکایت 785: حجاج و مرد عرب! 544
- حکایت 784: یا یهودی یا نصرانی؟! 544
- حکایت 783: یزیدیان و حسینیان! 544
- حکایت 786: نیت پادشاه 545
- حکایت 787: شکر بی جا 545
- حکایت 789: از عطاری تا عرفان 546
- حکایت 791: از رنگرزی تا ولی شدن 546
- حکایت 790: از موسیقی به حکمت و عرفان 546
- حکایت 792: دانشجوی بزرگسال 547
- حکایت 794: صغیره و کبیره 548
- حکایت 795: مسجد ترکها 548
- حکایت 793: دزد عقاید! 548
- حکایت 798: یکان غالب و دهگان مغلوب! 549
- حکایت 796: سلب توفیق 549
- حکایت 797: آیه های آتش افزا! 549
- حکایت 799: آیه ای مناسب بر سنگ قبر 550
- حکایت 801: سکوت منفی! 550
- حکایت 800: مرغ تسبیح گوی و من خاموش! 550
- حکایت 802: مسافر! 551
- حکایت 803: حضرت موسی(علیه السلام)و پنج دشمن خطرناک 551
- حکایت 804: مرصاد! 552
- حکایت 806: زرین تره کو بر خوان؟! 553
- حکایت 805: وکیل اموال الهی 553
- حکایت 807: معاویه بن یزید 554
- حکایت 810: مردان زن نما! 557
- حکایت 809: فلسفه ی آفرینش مگس! 557
- حکایت 811: دنیای بی ارزش 558
- حکایت 812: تر و خشک! 558
- حکایت 813: سبکباری! 559
- حکایت 816: کسادی بازار عمل! 560
- حکایت 815: بهترین و بدترین 560
- حکایت 818: نفس مستعد 561
- حکایت 819: گوشه ای از حساب و کتاب قیامت 562
- حکایت 820: احتیاط شگفت آور 562
- حکایت 821: ام جعفر و حق الناس 562
- حکایت 823: اسم های بی مسمی! 564
- حکایت 822: نشکن، نمیگویم! 564
- حکایت 825: مسخ ارزشها 565
- حکایت 826: شیعیان شناسنامه ای 567
- حکایت 828: کبوتر مسجد! 568
- اشاره 571
- حکایت 831: مردی که اندرز خواست 572
- حکایت 832: مردهای میان مردگان! 572
- حکایت 833: تصویری از قیامت 573
- حکایت 834: یک قدم پیش تر! 573
- حکایت 835: غزالی و راهزنان 574
- حکایت 836: خریدار سخنان حکمت آمیز 575
- حکایت 838: رختخواب! 577
- حکایت 839: گدایی به نحو تذلل! 577
- حکایت 840: روز شوم! 578
- حکایت 841: برای کسی بمیر که برایت تب کند! 578
- حکایت 843: قیمت کشور هارون! 579
- حکایت 844: اندرز گنجشک 579
- حکایت 846: ارزنده ترین اندرز! 580
- حکایت 845: عرض تسلیت 580
- حکایت 847: دو موعظه ی قرآنی 581
- حکایت 848: این آیه را هرگز فراموش نکن 581
- حکایت 851: عروس ایمان و زیور تقوا 582
- حکایت 850: روز اذان را فراموش نکن! 582
- اشاره 588
- حکایت 853: نیکی کن و نیک اندیش! 589
- حکایت 855: جواب لطیف! 590
- حکایت 857: سلام علیکم! 591
- حکایت 856: همسفر حج 591
- حکایت 858: نهی از منکر! 592
- حکایت 859: بنی کلاب! 592
- حکایت 860: عزاداری با حالت عجیب 593
- حکایت 861: گریاندن چهل جوان 593
- حکایت 862: نفرین به فرزند 594
- حکایت 863:از عشق مجازی تا عشق حقیقی! 595
- حکایت 865: شاه و حکیم 596
- حکایت 866: بهترین اعمال 597
- حکایت 867: پس انداز حقیقی! 597
- حکایت 868: علی(علیه السلام)شمشیرش را فروخت! 599
- حکایت 869: موقعیت مالک از نظر دشمن و دوست 599
- حکایت 870: گریز از دام شیطان! 600
- حکایت 871: وزنه برداران 601
- حکایت 872: در خانه ی أم سلمه 601
- حکایت 874: دادرسی سلطان محمود غزنوی 602
- حکایت 873: یک سال روزه جریمهی یک بار عصبانیت! 602
- حکایت 876: رجوع قبل از جان دادن 603
- حکایت 875: فلسفه ی آزمایش های الهی 603
- حکایت 877 فرزند شیرخوار را فدای دین کرد 604
- حکایت 878: فراموش کردن شهادت فرزند 605
- حکایت 879: سفینه النجاه 606
- حکایت 881: نذر شیطانی 606
- حکایت 880: رفتن نزد نامرد! 606
- حکایت 882: دزد مستغفر 607
- حکایت 883: سبب استغفار 607
- حکایت 885: استغفار طلحه! 608
- حکایت 884: استغفار اویس قرنی 608
- حکایت 886: اسراف مسلمه بن عبد الملک 609
- حکایت 887: ابن فهد حلی 610
- حکایت 889: پدر و دختر 610
- حکایت 888: امام افسرده شد 610
- حکایت 891: آثار انفاق در فرزندان 611
- حکایت 890: تعصب بی مورد 611
- حکایت 893: پاکیزگی نفس 612
- حکایت 892: مصافحه 612
- حکایت 894: امیری بر نفس 613
- حکایت 895: جاذبه ی قرآن و تعصب 613
- حکایت 896: تعصب پدری! 614
- حکایت 897: فداکاری برای دوست 614
- حکایت 898: قزمان متعصب 614
- حکایت 899: همکاری اهل بصره! 615
- حکایت 902: دوست، بهتر از برادر نسبی 616
- حکایت 901: دوستی با پیامبر صل 616
- حکایت 903: هدیه ی دوست یوسف 617
- حکایت 904: رحم حضرت موسی(علیه السلام)! 617
- حکایت 905: پیامبر مهربان 618
- حکایت 906: سبکتگین 618
- حکایت 908: زهد مثبت 619
- حکایت 907: غم آب و نان 619
- حکایت 911: تقوای خواص 620
- حکایت 909: حب و بغض برای خدا 620
- حکایت 910: اثر وضعی 620
- حکایت 913: حدیث رضا و تسلیم 621
- حکایت 912: فرصت ندادن به وسوسه ی شیطان 621
- حکایت 915: صدقه به غیر مؤمنان 622
- حکایت 914: شیطان در سه حال 622
- حکایت 916: تربیت فرزند 623
- حکایت 917: صدقه و انفاق از مال حلال 624
- حکایت 919: حفظ اموال با صدقه 625
- حکایت 918: دفع بلای آسمانی 625
- حکایت 920: هفتاد سال عبادت 626
- حکایت 922: انفاق بی منت 627
- حکایت 921: صدقه برای رفع نحوست 627
- حکایت 923: گرفتاری یوسف ع 628
- حکایت 924: درخواست و حفظ آبرو 629
- حکایت 925: فراوانی روزی با صدقه 630
- حکایت 926: حفظ فرزندان با صدقه . 630
- حکایت 928: شرط بهشت 631
- حکایت 927: پینه های خدمت 631
- حکایت 929: وسواس در وضو 632
- حکایت 930: برادران تبسمی؛ 632
- حکایت 931: مرکبی راهوار به برکت دعا 632
- حکایت 933: توسل در حوادث 633
- حکایت 932: چرا دعاها مستجاب نمی شود؟! 633
- حکایت 934: با یک توسل نجات یافت 634
- حکایت 935: دعا کلید نجات 636
- حکایت 936: شرطی دیگر از شرایط استجابت دعا 637
- حکایت 937: قلب پاک 638
- حکایت 938: چگونه دعا کنیم؟ 638
- حکایت 939: همت بلند در دعا و توسل 639
- حکایت 941: شرح زندگی میثم تمار 640
- حکایت 940: عدی بن حاتم و معاویه 640
- حکایت 943: زید بن حارثه کیست؟ 643
- حکایت 945: سلمان از چه بیم داشت؟ 645
- حکایت 944: ایثار رادمردان 645
- حکایت 946: پیاده روی حضرت مجتبی 646
- حکایت 949: چگونه باید به خدا توجه داشت 647
- حکایت 948: امام مجتبی(علیه السلام)از چه می ترسید؟ 647
- حکایت 950: شبهای امام المتقین ع 648
- حکایت 951: باید خود را برای چنین روزی آماده کرد 649
- حکایت 953: رحمت خدا 650
- حکایت 952 کسی که ایمان دارد چنین ترسان است 650
- حکایت 954: چرا از منکر نهی نکردی؟ 651
- حکایت 955: روش نهی از منکر امام صادق ع 652
- حکایت 956: مدافع احکام الهی باید پاک باشد 653
- حکایت 957: ارزش تعلیم یک مسئله ی دینی 654
- حکایت 959: شکر نعمت! 655
- حکایت 960: بیست هزار درهم یا یک باب علم 655
- حکایت 962: دانشمند خوب و پادشاه نیکو 656
- حکایت 961: تا «و لا الضالین» 656
- حکایت 963: با داستان قبل مقایسه کنید 657
- حکایت 964: شاه عباس و دو عالم عامل 657
- حکایت 966: مزد نامعین! 658
- حکایت 965: مقام دانشمند واقعی 658
- حکایت 967: پسر خاتم و پیامبر خاتم 659
- حکایت 969: دشمنی با «ایام» 662
- حکایت 970: خوشا به حال شیعیان علی ع 663
- حکایت 971: با دشمنان مروت! 663
- حکایت 972: تقلید از علی ع 665
- حکایت 973: توجه ائمه (علیهم السلام) به دوستان 665
- حکایت 974: محاسبات غلط! 666
- حکایت 975: نعمت واقعی چیست؟ 666
- حکایت 977: محبت خدا به بندگان 667
- حکایت 978: بدهی 667
- حکایت 976: برای مرگ دوستان چه می کنند؟ 667
- حکایت 980: جوان یهودی 668
- حکایت 979: دوست واقعی 668
- حکایت 981: معالجه ی سه بیماری خطرناک 668
- حکایت 982: ظروف زرین 669
- حکایت 983: وقف علوی 669
- حکایت 985: کانون فضیلت 670
- حکایت 984: عبای مبارک 670
- حکایت 986: شب مردان خدا! 671
- حکایت 988: عذر زیبا! 672
- حکایت 987: بانوی ایرانی شجاع 672
- حکایت 989: مادر عالم پرور 673
- حکایت 990: وظایف زنان 674
- حکایت 992: جوان بلهوس 675
- حکایت 993: پادشاه واقع بین 676
- حکایت 994: خدایا! کجش کن! 677
- حکایت 995: سلطان و کوزه گر 678
- حکایت 997: روز نیازمندی 680
- حکایت 998: سخت ترین عنصر 680
- حکایت 999: نقد و نسیه 680
- حکایت 1001: انتقام 681
- حکایت 1000: همکاری با کارگران 681
گردد و مؤدب و مهذب گردند.(1)
حکایت 59: مزه ی ظلم!
آورده اند: انوشیروان در کودکی معلمی داشت که او را علم و ادب می آموخت. روزی معلم ضرب های دردناک به انوشیروان زد بدون این که انوشیروان مرتکب خطایی شده باشد. انوشیروان کینه ی معلم را در دل گرفت. چندین سال بعد هنگامی که انوشیروان به پادشاهی رسید، معلم را احضار کرد و گفت: چرا در آن روز من را بدون این که مرتکب خطایی شده باشم، زدی؟ معلم گفت: وقتی دیدم تو مشتاق دانش اندوزی هستی، حدس زدم که روزی پس از پدرت، به پادشاهی خواهی رسید؛ از این رو خواستم طعم ظلم و ستم را به تو بچشانم تا نسبت به زیردستان مرتکب ظلم و ستم نگردی! انوشیروان گفت: آفرین بر تو که عملی صحیح انجام دادی! (2)
حکایت 60: با عدالت بر دشمن پیروز شد
بنا به دستور المعتضد بالله (خلیفه عباسی) امیر احمد سامانی بر عمرو لیث از بخارا لشکر کشید. هنگامی که از کوچه باغ های بخارا می گذشت شاخه میوه داری که سر از باغ بیرون آورده بود توجه او را جلب کرد، خواجه نظام الملک در سیر الملوک می نویسد که امیر احمد با خود گفت: اگر سپاه من به میوه ی این شاخه دست نزنند و آن را نشکنند بر عمرو لیث پیروز خواهم شد، چنانچه بشکنند از همین جا برمی گردم.
یکی از معتمدان را گماشت و به او دستور داد: هر کس این شاخه را شکست او را نزد من بیاور. سپاهی که دوازده هزار سرباز و فرمانده داشت از آن کوچه گذشتند و هیچ کدام از بیم عدالت امیر احمد به شاخه ی میوه توجهی نکردند، گماشته نزد امیر آمد و توجه نکردن سپاهیان را به عرض او رسانید، امیر از اسب پیاده شد و سر به سجده نهاد و نتیجه اش این شد که هنگام رو به رو شدن دو لشکر، عمرو لیث با این که هفتاد هزار سرباز داشت، شکست خورد و اسبش او را میان لشکر امیر احمد آورد و اسیر گشت.
دادگری امیر احمد به گونه ای بود که در روزهای برفی، سواره بر سر میدان می ایستاد تا اگر دربانان مانع از عرض و نیاز و درخواست بینوایی شدند او را ببیند و تقاضایش را انجام دهد.(3)
حکایت 61: طاق مدائن
هنگامی که انوشیروان تصمیم گرفت طاق مدائن را بسازد دستور داد اطراف آن عمارت را خریداری کنند، مردم با میل به قیمت گزافی فروختند مگر پیرزنی که امتناع ورزید و گفت: من همسایگی شاهنشاه انوشیروان را به تمام عالم نمی فروشم. انوشیروان سخن او را پسندید و گفت: خانه ی پیرزن به جای خودش باقی باشد. آن گاه ساختمان او را محکم و بادوام کرد و ایوان را محیط بر آن ساخت. در کنار ایران عمارتی بود که اهل آن نواحی آن جا را خانه ی پیرزن می نامیدند.
1- جوامع الحکایات /190.
2- المستطرف189/1 .
3- پند تاریخ 185/3 -186؛ به نقل از: تاریخ بحیره / 20.