هزار و یک حکایت اخلاقی جلد 1 صفحه 454

حضرت می فرستاد و ایشان وجوه را بین شیعیان مستمند، خانواده و بستگان خود تقسیم میکرد. زمانی موسی بن جعفر علی خواست سه یا چهار پسر خود را داماد کند، یکی از آنها علی بن موسی الرضا بود. پس به علی بن یقطین نامه ای نوشت و در آن نوشت: مهر آنها را در وجه تو حواله کردم.

علی بن یقطین به کارداران خود دستور داد آن قدر از وسایل و کالا بفروشند تا وجه مهریه ها تأمین شود. او مقدار مهریه ها را که ده هزار دینار بود به اضافه ی سه هزار دینار دیگر برای مخارج ولیمه ی عروسی برای آن حضرت فرستاد.

علی بن یقطین از حضرت موسی بن جعفر اجازه خواست که اگر صلاح بدانند از شغل وزارت کناره گیری کند؛ اما آن حضرت اجازه نداد و فرمود: علی؛ این کار را نکن، ما به تو انس و الفت داریم، برادرانت نیز به واسطه ی مقام ظاهری ات عزتی دارند شاید خداوند به وسیله ی تو یک گرفتاری را رفع کند و آتش کینه ی مخالفان را فرو نشاند. علی! کفارهی خدمت در چنین دستگاهی، نیکی به برادران ایمانی است، اگر تو انجام این کار را به عهده بگیری من سه چیز را برایت ضمانت می کنم، پیمان ببندی که هر یک از برادران دینی خود را ملاقات کردی حاجتش را برآوردی و نسبت به او نیکی کنی من نیز ضامن میشوم که هیچ گاه روی زندان را نبینی و شمشیر به رویت کشیده نشود و به فقر و تنگدستی مبتلا نشوی، علی! هر کس مؤمنی را شاد کند اول خدا و بعد پیامبر(صله الله علیه و اله وسلم)و در مرتبه ی سوم ما را شاد کرده است.(1)