هزار و یک حکایت اخلاقی جلد 1 صفحه 485

وإن الشجار فی جحیم)(1) برخوانید که سزای شما است. در بهار دنیا چون بلبل غافل مباشید و در مزرعه ی دنیا به زراعت اطاعت اجتهاد نمایید که «الدنیا مزرعه الأخیره»(2) تا چون صرصر خزان موت در رسد، چون مور، با دانه های عمل صالح به سوراخ گور درآیید. کارتان فرموده اند، بیکار مباشید تا در آن روزها که شهباز و إذا وقعت الواقعه)(3) پرواز کند و پر و بال ولی وقتها کاذبه)(4) باز کند و طبل وما القارعه )(5) زدن گیرد، از تبش آفتاب قیامت، مغزها در جوش آید و از هیبت نفخه ی صور، دلها در خروش، معذور باشید و پشت دست تحشر به دندان تحیر نبرید که چنین روزی در پیش دارید و جهد کنید که در این ده روز مهلت زوادهای حاصل کنید و ذخیرهای بنهید که روز قیامت روزی باشد که خلایق زمین و ملائکه ی آسمان متحیر و متفکر باشند و انبیاء لرزان و اولیا، ترسان و مقربان و حاضران، مستان.

گر به محشر خطاب قهر کند

انبیا را چه جای معذرت است

پرده از روی لطف گو بردار

کاشقیا را امید مغفرت است

اگر امروز از مزرعه ی دنیا توشه بردارید، فردا به بهشت باقی فرود آیید.

کسی گوی دولت ز دنیا برد

که با خود نصیبی به عقب برد(6)

1- و بدکاران در دوزخ هستند. انفطار / 14.
2- دنیا کشتزاری است برای آخرت (حدیث). عوالی الثالی 1/ 267.
3- هنگامی که واقعه ی عظیم (قیامت) واقع شود. واقعه /1.
4- هیچ کس نمی تواند آن را انکار کند. واقعه /2. 5. و چه حادثه کوبنده ای! قارعه / 3-2 .
5- نوشه ای.
6- کلیات سعدی، مجالس پنجگانه، مجلس اول.