هزار و یک حکایت اخلاقی جلد 1 صفحه 494

شعر، ادب، نحو، لغت و حامل لوای علوم عربیه و از ثقات و افاضل امامیهی بغداد و مورد تصدیق و توثیق علمای رجال و با خبر از علوم قرآنی و از شاگردان فراء، ابن الأعرابی و ابوعمرو شیبانی بود و چهارده تألیف در علوم مختلف داشت. او نسبت به امیر مؤمنان علی علی بسیار عشق می ورزید و از خواص اصحاب حضرت جواد و حضرت هادی عالی بود. یک روز متوکل از او پرسید: دو فرزند مرا بیشتر دوست داری یا حسن و حسین فاطمه را؟!

ابن سکیت در برابر این موجود باطل باکمال شجاعت و به خاطر حفظ دینش فریاد زد: قنبر غلام علی(علیه السلام)نزد من از تو و پسرانت برتر است. متوکل دستور داد زبان او را از پس حلقش بیرون کشند و غلامان، وی را زیر پای خود لگدمال کنند. ابن سکیت پس از تحمل این مصیبت به رضوان الهی واصل شد و درس حفظ دین را گرچه به قیمت از دست رفتن دنیا تمام شود، برای ما به یادگار گذاشت!(1)

حکایت 699: هنگام مرگ هارون الرشید

هارون الرشید پنجمین خلیفه مقتدر عباسی و قاتل امام کاظم(علیه السلام)در سال 193 هجری قمری در شب شنبه سوم جمادی الثانی در طوس از دنیا رفت. مورخان مینویسند: وقتی او در بستر مرگ قرار گرفت و لحظه به لحظه بر شدت بیماری اش افزوده میشد یک طبیب حاذق از اهالی طوس که به زبان فارسی سخن میگفت بر بالینش حاضر کردند. طبیب سفارش کرد که ادرار هارون و ادرار جمع دیگری از بیماران و افراد سالم را نزدش بیاورند. طبیب شیشه ها را یکی بعد از دیگری وارسی می کرد تا به شیشه ی هارون رسید و بدون آن که بداند آن شیشه از آن کیست، گفت: به صاحب این شیشه بگویید وصیتش را بکند؛ چرا که نیرویش مضمحل شده و بنیه اش از بین رفته است. هارون که از زندگی مأیوس شده بود، بر الاغی سوار شد و در حالی که پاهایش در اختیارش نبودند به محل دفن خویش رسید. چند عدد کفن خواست و از میان آنها، آنچه بهتر بود برگزید، سپس دستور داد قبرش را حفر کنند. پس از آماده شدن قبر، نگاهی به آن کرد و گفت: وما أغنی عنی مالیه هلک عنی شلطانیه )(2) و در همان روز از دنیا رفت. این بود سرانجام دنیای کسی که امپراطور جهان اسلام بود و شمشیرش به اصطلاح به عرش می رسید و از طاغوتهای برجسته روزگار به شمار می آمد!(3)

بهرام که گور میگرفتی همه عمر

دیدی که چگونه گور، بهرام گرفت(4)

1- عرفان اسلامی 97/9 .
2- الحاقه / 28 - 29، ترجمه: مال و ثروتم هرگز مرا بی نیاز نکرد. قدرت من نیز از دست رفت.
3- داستان های صاحبدلان 2/ 24 - 25؛ به نقل از: سفینه البحار 1/ 523. (ماده رشد). تفسیر نمونه 24/ 464 - 465.نکته: امام معصوم (ع) در سخنی طلایی می فرماید: «إن شیئا ای الدنیا هذا آخره، تحقیق أن یزهد فی أوله و إن شیئا لأی الاخره هذا أوله، لحقیق أن یخاف أخژه»؛ حقیقتا چیزی (دنیا) که آخرش این است (هزاران مصیبت از قبیل: جدا شدن از عزیزان و اموال، مرگ، سکرات موت، گرفتاری های قبر و عالم برزخ و ...) سزاوار آن است که آدمی به اولش هم رغبت نکند و حقیقتا چیزی (آخرت) که اولش این است (هزاران مصیبت از قبیل: جدا شدن از عزیزان و اموال، مرگ، سکرات موت، گرفتاری های قبر و عالم برزخ و ...) سزاوار است که آدمی از آخرش بترسد!
4- ختام.