هزار و یک حکایت اخلاقی جلد 1 صفحه 509

حضرت زین العابدین(علیه السلام)او را مشاهده میکرد. اعرابی بعد از نماز دست به دعا برداشت و گفت: خدایا! بالاترین درجات بهشت را روزی من کن، یک قصر زرین و چهار حوریه به من بده. امام فرمود: ای عرب! مهر حقیری آورده ای و ازدواج بزرگی می طلبی.(1)

حکایت 721: پاداش هر عمل متناسب با نیت

محدث جلیل سید نعمت الله جزائری در الانوار النعمانیه می نویسد: اگر سؤال شود چرا شیطان با عبادت زیادی که کرده بود (بنا به آنچه نقل شده شش هزار سال یا به سالهای آخرت یا دنیا) چگونه از سجده ی آدم امتناع ورزید؟

میگویم: مدتی همین موضوع در قلب من خطور داشت تا این که استاد ارجمند مرحوم مجلسی مرا به اخباری راهنمایی کرد که این خیال را رفع میکرد. حاصل آن اخبار این است که شیطان از طایفه ی جن بود، خداوند ملائکه را به زمین فرستاد تا بنی جان را از میان بردارند و ملائکه ایشان را کشتند و فقط شیطان باقی ماند. پس خود را از جمله ی مؤمنان نشان داد و به ملائکه گفت: شما خویشاوندان و طایفهی مرا از بین بردید. اکنون من تنهایم، مرا هم به آسمان ببرید تا با شما عبادت کنم.

ملائکه از خداوند اجازه گرفتتند و او را به آسمانها بردند. وقتی در آسمانها سیر می کرد لوح های آسمانی را دید و بر آنها اطلاع پیدا کرد. در بعضی از آنها خواند که نوشته شده است: خداوند عمل هیچ کس را ضایع نمی کند اگرچه برای رسیدن به مقام دنیا باشد، همچنین کسی که برای آخرت عمل کند به آرزوی خود خواهد رسید، همان طوری که در قرآن مجید فرموده است: ( وَمَنْ کَانَ یُرِیدُ حَرْثَ الدُّنْیَا نُؤْتِهِ مِنْهَا وَمَا لَهُ فِی الْآخِرَهِ مِنْ نَصِیبٍ)(2)؛ هر کس در دنیا برای آخرت تخم عمل بپاشد محصول او را زیاد می کنیم و هر کس برای بهره برداری در همین دنیا بپاشد در همین دنیا به او میدهیم؛ ولی در آخرت نصیبی ندارد.

شیطان در دل گفت: أخرت نسیه و دور است؛ ولی دنیا نقد و نزدیک. وقتی او به مقامی که خداوند در همین دنیا به پاداش عبادتش به او عنایت کرد رسید و رئیس ملائکه شد، نیت درونی خود را آشکار کرد و از سجده کردن بر آدم امتناع ورزید و حال این که اگر آن عبادت یا کمتر از آن را برای خدا میکرد خداوند او را به خود وانمی گذاشت تا سرپیچی کند و منفور گردد.(3)

حکایت 722: آیا بهشت جزای عمل ما است؟

حضرت صادق فرمود: عابدی در زمانهای قدیم، خداوند را میان غاری عبادت می کرد، در کنار غار درخت اناری بود. عابد از آن انار تغذیه میکرد و برای زمستان خود نیز ذخیره می کرد. او با همین وضع سال های درازی خدا را پرستش کرد. حضرت صادق(علیه السلام)فرمود: روز قیامت که می شود خداوند همین عابد را برای رسیدگی به حسابش می آورد، آن گاه میفرماید: به فضل و کرمم او را داخل بهشت کنید.

عابد عرض می کند: خداوندا! من مدت مدیدی تو را عبادت کرده ام، می خواهم به پاس عبادتم مرا داخل

1- لطائف الطوائف / 41.
2- شوری / 20.
3- پند تاریخ 3/ 90 - 92؛ به نقل از: الانوار النعمانیه / 80