هزار و یک حکایت اخلاقی جلد 1 صفحه 56

علی ((علیه السلام))نازل شد - در باره ی ابن ملجم روایت کند. سمره پیشنهاد معاویه را نپذیرفت. معاویه گفت: دویست هزار درهم میدهم؛ ولی او نپذیرفت. معاویه چهار صد هزار درهم(1) وعده داد و سمره پذیرفت و آیه ی اول را که درباره ی منافقان بود به امیر مؤمنان علی ((علیه السلام))و آیه ی دوم را که در باره ی امیر مؤمنان(علیه السلام)نازل شده بود، به ابن ملجم نسبت داد و با این کار دین فروشی خود را ثابت کرد!(2)

شیر عَلَم کی بود همسر شیر ژیان

دشمن تو کی شود با تو برابر به جاه(3)

حکایت 79: دنیا دوستی طلحه و زبیر

طلحه و زبیر از سرداران صدر اسلام بودند و در میدان های جهاد اسلامی خدمت شایانی کردند. بعد از پیامبر (صلی الله علیه و آله) نیز از امیر مؤمنان علی طرفداری می کردند تا این که عثمان را کشتند و مردم علی ((علیه السلام))را به رهبری برگزیدند. آنها نزد امام آمدند و رسما از او تقاضا کردند تا آنها را به فرمانداری بعضی شهرها منصوب کند.

وقتی با جواب منفی امام رو به رو شدند، توسط محمد بن طلحه این پیام خشن را به آن حضرت رساندند:

ما برای خلافت تو فداکاری های بسیار کردیم، اکنون که زمام امور به دست تو افتاده، راه استبداد را پیش گرفته ای و افرادی مانند مالک اشتر را روی کار آورده و ما را به عقب زده ای.»

امام علی توسط محمد بن طلحه پیام داد: چه کنم تا شما خشنود شوید؟ آنها در جواب گفتند: یکی از ما را حاکم بصره و دیگری را فرماندار کوفه کن. امام فرمود: سوگند به خدا، من در این جا (مدینه) آنها را امین نمی دانم، چگونه آنها را امین مردم کوفه و بصره نمایم.

سپس به محمد بن طلحه فرمود: نزد آنها برو و بگو: از خدا و پیامبرش نسبت به امتش بترسید و بر مسلمانان ظلم نکنید؛ مگر سخن خدا را نشنیده اید که می فرماید: «این سرای آخر را تنها برای کسانی قرار میدهیم که اراده برتری جویی در زمین و فساد را ندارد و عاقبت نیک برای پرهیزکاران است.»(4)

آنان چون به ریاست و پول دنیا نرسیدند، قصد کردند به مکه بروند، نزد امام علی آمدند و اجازه خواستند.

امام فرمود: شما قصد عمره ندارید. آنان قسم یاد کردند که بر بیعت استوارند.

آنان به امر امام علی بیعت خود را با حضرت تجدید کردند. بعد به مکه رفتند و بیعت را شکستند و سپاهی تشکیل دادند و برای جنگ جمل به بصره حرکت کردند.

بین راه با یعلی بن منبه - که حدود چهارصد هزار دینار از یمن برای امام ((علیه السلام))میبرد - برخورد کردند و پول ها را به زور از او گرفتند و برای جنگ با امام مصرف کردند.

در این جنگ سیزده هزار نفر از سپاه طلحه و زبیر و پنج هزار نفر از سپاه امام کشته شدند و عاقبت طلحه توسط مروان که از سپاه خودش بود هدف تیر قرار گرفت و کشته شد. مروان گفت: انتقام خون عثمان را از طلحه گرفتم. زبیر هم از جنگ کنار رفت و در راه توسط ابن جرموز کشته شد و عاقبت دنیا دوستی و

1- معادل چهل هزار دینار.
2- ترجمه ی روضات الجنات 6/ 65 - 66؛ به نقل از: شرح نهج البلاغه ابن ابی الحدید471/1
3- خاقانی
4- قصص/ 83