هزار و یک حکایت اخلاقی جلد 1 صفحه 656

طیبین أن دو، چهارم دوستی ملائکه و پنجم دوستی برادران مؤمن خود را به دست آوردی و به عدد هر مؤمن و کافر پاداشی داری، هزار برابر بهتر از دنیا، پس گوارا باد بر تو گوارا(1)

حکایت 961: تا «و لا الضالین»

آقا میر سید محمد بهبهانی که از علمای عصر حاضر است به دو واسطه از یکی از شاگردان شیخ مرتضی انصاری نقل می کند که او گفت: وقتی از مقدمات علوم و سطوح فارغ شدم برای تکمیل تحصیلات به نجف اشرف رفتم و به مجلس درس شیخ انصاری در آمدم؛ ولی از مطالب و تقریراتش هیچ نمی فهمیدم، خیلی از این وضع متأثر شدم تا جایی که دست به ختوماتی زدم؛ اما باز فایده نبخشید. بالاخره به حضرت امیر(علیه السلام)متوسل شدم.

شبی در خواب خدمت آن حضرت رسیدم. ایشان و بسم الله الرحمن الرحیم را در گوش من قرائت کرد. صبح چون در مجلس درس حاضر شدم درس را می فهمیدم. کم کم پیشرفت کردم و پس از چند روز به جایی رسیدم که در آن مجلس، صحبت میکردم.

روزی از زیر منبر درس با شیخ بسیار صحبت می کردم و اشکال می گرفتم. آن روز پس از ختم درس، شیخ آهسته در گوش من فرمود: آن کسی که «بسم الله» را در گوش تو خوانده تا غولا الضالینه را در گوش من خوانده است. این را گفت و رفت.

من از این قضیه بسیار تعجب کردم و فهمیدم که شیخ دارای کرامتی است؛ زیرا تا آن وقت به کسی این مطلب را نگفته بودم.(2)

حکایت 962: دانشمند خوب و پادشاه نیکو

شیخ ابراهیم بن حسن بن خاتون عاملی صاحب قصص الانبیا از طریق شیعه، یکی از علما و دانشمندانی است که به آل خاتون منسوب است. خاتونی که این خانواده ی علمی را به او نسبت می دهند دختر یکی از پادشاهان ایوبی است.

هنگامی که این پادشاه از جبل عامل میگذشت، چون به قریه ی امیه رسید در آن جا فرود آمد. جد این دانشمند در آن جا زندگی می کرد. وی عالمی بسیار پارسا بود. تمام ساکنان قریه به دیدن پادشاه رفتند، مگر آن دانشمند. پادشاه نزد او فرستاد و علت ترک ملاقات را جویا شد.

آن دانشمند گفت: هر گاه علما را بر در خانه ی پادشاهان دیدید، بدانید آنها انسان های بدی هستند و آن پادشاهان نیز بد هستند؛ اما اگر پادشاه را بر در خانه ی علما دیدید، بدانید آن پادشاه خوب و آن عالم، شایسته است. پادشاه از این جواب بسیار خرسند شد و مقام آن دانشمند در نظرش بی اندازه ارجمند آمد و دختر خود را