هزار و یک حکایت اخلاقی جلد 1 صفحه 669

آن حضرت آمد و عرض کرد: من به بیماری جسم، بیماری جهل و بیماری فقر گرفتارم. علی(علیه السلام)فرمود: برای بیماری جسمی باید به طبیب، برای جهل به عالم و برای فقر به غنی مراجعه کرد.

آن مرد عرض کرد: شما هم طبیب هستید، هم عالم و هم غنی. حضرت دستور داد تا از بیت المال سه هزار در هم به آن مرد عطا کردند و فرمود: هزار درهم برای معالجهی بیماری، هزار درهم برای رفع پریشانی و هزار در هم برای معالجه ی نادانی ات!(1)

حکایت 982: ظروف زرین

آوردهاند: روزی قنبر غلام امام علی(علیه السلام)نزد آن حضرت آمد و از جامهای طلا و نقره ای که به عنوان بیت المال آورده بودند، خبر داد. قنبر در راه به آن حضرت عرض کرد: ای امیر مؤمنان! تو از هر چه فراهم می شود، چیزی برای خود ذخیره نمی کنی و همه را تقسیم میکنی؛ پیشنهاد میکنم از این جام ها مقداری برای خود ذخیره کنی. امام علی در حالی که خشمگین شده بود فرمود: وای بر تو ای قنبر؛ دوست داری آتش عظیمی را وارد خانه ام کنی! آن حضرت پس از این سخن، شمشیر خود را از غلاف بیرون کشید و با چندین ضربه، ظروف طلایی و نقره ای را قطعه قطعه کرد، سپس مردم را به حضور طلبید و فرمود: این ریزه های طلا و نقره را قسمت کنید. پس از تقسیم، خرده های ناچیزی از ظروف باقی ماند که حضرت دستور تقسیم آنها را نیز صادر کرد.(2)

حکایت 983: وقف علوی

امام علی با دسترنج خود دو باغ احداث کرد که نام آن دو باغ «ابونیزر» و «بغیبغه» بود و شخصی به نام ابونیزر سرپرستی آن دو باغ را به عهده داشت.

ابونیزر می گوید: در باغ بودم، روزی امام علی(علیه السلام)وارد باغ شد و به من فرمود: آیا غذا در باغ هست؟ عرض کردم: با کدویی که از این باغ به دست آمده و روغنی که موجود بوده، غذایی آماده ساخته ام. فرمود: آن غذا را بیاور تا بخوریم. غذا را حاضر کردم، آن حضرت پس از صرف غذا و شستن دست ها، کلنگ را به دست گرفت و به سوی چاه قنات روانه شد و به لایروبی آن قنات پرداخت و در حالی که عرق از پیشانی اش می ریخت، از چاه بیرون آمد و بار دیگر داخل چاه رفت و همچنان به لایروبی پرداخت و هنگام کلنگ زدن صدای همهمه ی آن حضرت بیرون آمد. آن قنات را به گونه ای پاکسازی کرد که آب آن به اندازه ی گردن شتر زیاد شد، سپس با شتاب از چاه بیرون آمد و فرمود: خدا را گواه می گیرم که این چشمه و باغ را وقف کردم. آن حضرت قلم و کاغذ طلبید و در آن نوشت: بسم الله الرحمن الرحیم. بنده ی خدا علی امیرمؤمنان این را وقف کرد. این دو باغ معروف به چشمه آبی نیزر و ببنه وقف شد تا در آمد محصولات آنها در تأمین معاش زندگی فقیران مدینه و درماندگان راه صرف گردد تا خداوند به وسیله ی این دو چشمه ی وقف شده، چهره ی علی را در قیامت از