هزار و یک حکایت اخلاقی جلد 1 صفحه 91

خواستند بین آن دو داوری کند. وقتی پیرمرد حکایت آن دو را شنید، دو جام عسل را از الاغ پایین آورد و در حالی که عسل ها را بر زمین می ریخت، گفت: خون من مانند این دو جام عسل بر زمین بریزد، اگر شما دو نفر أحمق نباشید!(1)

حکایت 140: دار و ندار!

مالباخته ای را گفتند: شنیده ایم دیشب دزد به حضرت عالی خورده است. گفت: دروغ است، خیلی احتیاط کرد که مبادا به من نخورد! گفتند: شنیده ایم هر چه داشته ای و نداشته ای، برده است. گفت: دروغ است، چرا تهمت می زنید؟ هر چه داشته ام برده است؛ ولی هر چه نداشته ام نبرده است(2)

حکایت 141: حفظ جا!

امام جماعتی در حال خواندن نماز جماعت بود که یکباره متوجه شد وضو نگرفته است؛ از این رو یک نفر از مأمومین صف اول را به جای خود گذاشت تا نماز را با مردم ادامه دهد و خود برای گرفتن وضو از مسجد بیرون رفت. آن شخص همان طور ایستاده بود و هیچ حرکتی نمی کرد. مردم که از ایستادن خسته شده بودند، نمازشان را به شکل فرادا تمام کردند. امام جماعت پس از وضو گرفتن، به مسجد برگشت و دید همه ی مردم نمازشان را تمام کرده اند مگر آن شخص که همچنان ایستاده بود. با عصبانیت از او پرسید: چرا نماز را با مردم ادامه ندادی؟! آن شخص گفت: من فکر کردم منظور شما این است که جای شما را برایتان نگه دارم تا برگردید!(3)

حکایت 142 : نیم قرن طهارت!

مردی به فرزندانش چنین وصیت میکرد: وقتی من مُردَم، 10 سال نماز و 2 سال روزه برایم بگیرید. راستی تا یادم نرفته بگویم که 40 سال هم برایم طهارت بگیرید!(4)

اتق الأحمق أن تصحبه

إنما الأحمق کالثوب الخلق

کلما رقعت منه جانبا

حرکته الریح وهنا فانخرق

حکایت 143: انگشتر احمق!

آورده اند: روزی معاویه از اصحاب خود پرسید: به چه وسیله می توان احمق را بدون همنشینی با او شناخت؟ برخی گفتند: به وسیله ی راه رفتن و شنیدن رأی و نظرش. معاویه گفت: خیر. چنین نیست بلکه احمق به وسیله ی کنیه و همچنین نقش نگین انگشترش، شناخته می شود. در همان حال که آنان در باره ی نشانه های شناخت احمق با یکدیگر گفت و گو می کردند، ناگهان مردی خطاب به مردی دیگر فریاد برآورد:

1- المستطرف 40/1
2- قهقهه / 52.
3- زهر الربیع / 360.
4- قهقهه / 55.