هزار و یک حکایت اخلاقی جلد دوم صفحه 1

پیش گفتار

بسم الله الرحمن الرحیم»، نام خداوندی است که تا او نخواهد، صبا پردهی گل نشفاند و با گیسوی شمشاد نجنباند. بی حکم او زمرد، غنچهی بیجاده (1) نشود. بی صنع او لاله، پرژاله نگردد. نام ملکی (2) است که به دست عمله ی صبا، قامت سرو پیراسته است و زیر سر زلف شاخ، چهرهی گل آراسته است. نام ذوالجلالی است که طیران ملکی(3) و دوران فلکی بی خواست او نیست. جنبش ریشه و گردش پشه، بی حکم او نیست. هر دیده که نه در جمال آن نام نگرد، بردوخته باد و هر دل که نه در محبت این نام قرار گیرد، سوخته باد. هر قدمی که نه در راه موافقت حق پوید، به تیغ قطعیت پی کرده باد.(4) رسول خدا(صلی الله علیه و آله) می فرمایند: «إما عن تتمم مکارم الأخلاق»(5)؛ یعنی: من برای کامل کردن فضایل اخلاقی از سوی خدا مبعوث شده ام.

بعثت پیامبر اعظم(صلی الله علیه و آله) بی هیچ مبالغه و اغراقی بعثت اخلاق است. اخلاق در همه ی دوران ها به خصوص دورهی جاهلیت حلقه ی گمشده ی انسان های سرگشته و بعضا ناآگاه بوده و هست. حضرت محمد(صلی الله علیه و آله) آن روح بزرگ و جان بزرگوار در گفتار و رفتار از اخلاق پاک و انسانی دم زد تا به انسان بیاموزد که اگر این تن خاکی و بی ارزش به اخلاق نیکو آراسته نباشد، به پشیزی نمی ازرد.

آیت الله العظمی روح الله الموسوی، آن پیر خمین - بر او سلام خدای حسین - می فرماید:

کوشش انبیا و ایده ی بعثت در تمام قرن ها تربیت این موجود انسان است، این موجودی که عصاره ی همه مخلوقات است و با اصلاح او، اصلاح می شود عالم و با فساد

1- بیجاده : یاقوت کم بها.
2- ملک (بر وزن کبد): پادشاه.
3- ملک (بر وزن ): فرشته.
4- کلیات سعدی ج 4، ص 57 ( مجلس چهارم از مجالس پنج گانه در وعظ و نصیحت).
5- مکارم الاخلاق، ص 8، بحار الانوار ج 16، ص 210، ج 68، ص 382.