هزار و یک حکایت اخلاقی جلد دوم صفحه 11

حدیث قدسی وارد است که پروردگار متعال می فرماید : « عبدی اطعنی حتی اجعلک مثلی کما انا اذا اردتُ اَن اقولَ له کن فیکون جعلتک إذا أردت تقول لشیء کن فیکون.»(1) یعنی: «بنده ی من! از اوامر و نواهی ] من اطاعت کن اتقوا پیشه کن تا تو را مثل خودم قرار دهم، من وقتی چیزی را اراده کنم میگویم باش، پس بلافاصله موجود می شود تو را نیز چنین قرار می دهم که هر وقت چیزی را اراده کنی، بگویی باش، پس بلافاصله موجود شود.»(2)

حکایت 6: خارهای گناه!

مردی به یکی از عباد گفت: تقوا را برایم توصیف کن. عابد گفت: من از تو سؤالی دارم، اگر در زمین پر از خار راه بروی چه میکنی؟ مرد گفت: خود را حفظ می کنم و با ملاحظه و احتیاط راه می روم. عابد گفت: در دنیا نیز چنین کن که تقوا همین است.(3)

خل الذنوب صغیرها

و کبیرها فهو التقی

و اصنع کماش فوق ار

ض الشوک یحذر ما یری

تحقرن صغیره

إن الجبال من الحصی (4)

حکایت 7: بشکن!

نوشته اند: روزی پادشاهی همه ی درباریان را خواست. همه گرد تخت او به صف ایستادند. شاه گوهری بس زیبا و گرانبها به یکی از آنان داد و گفت: این گوهر چگونه است

1- محدث کبیر، شیخ حر عاملی - صاحب کتاب معروف وسائل الشیعه - در کتاب «الجواهر النیه فی الأحادیث القدسیه» حدیث قدسی مذکور را با اندکی اختلاف عبارت آورده است. کلیات احادیث قدسی (ترجمهی الجواهر النیه فی الأحادیث القدسیه)، ص 634
2- جامع الدرر ج 1، ص 257. نکته: حکایت آن پیر مرد باربر معروف است که با دعای خود. کودک در حال سقوط را بین زمین و آسمان نگه داشت و چون مردم به سویش هجوم آوردند تا مثل بعضی از همهی اوقات به لباس هایش را تکه تکه کنند و به قصد تبرک با خود ببرند و از او پرسیدند که چگونه به این مقام نایل شدی، گفت: من کاری نکرده ام، خداوند یک عمر هر چه فرمود، من گوش کردم، الآن هم من از خداوند چیزی خواستم و او هم حرفم را گوش کرد
3- جامع الدرر ج 2، ص 122؛ به نقل از: الکشکول (شیخ بهایی)
4- ابن المعتز. ترجمه: از گناهان دست بردار چه کوچک و چه بزرگ (صغیره و کبیره) که تقرا همین است، مانند کسی رفتار کن که در بیابانی پر از خار قدم بر می دارد و از هر چه می بیند حذر می کند و با احتیاط راه می رود، هیچ (گناه) کوچکی را خوار مشمار؛ زیرا کوه ها ( با آن عظمت و بزرگی )از سنگریزه ( به این کوچکی )درست شده اند.