هزار و یک حکایت اخلاقی جلد دوم صفحه 240

بهشت برین پاداش آنها است و متجاوزان از سنن و آداب و رسوم - که در نظر صوفی، حفظ آن ارزشی ندارد . در جهنم برای همیشه معذب خواهند بود.(1) نقد صوفی نه همه صافی و بی غش باشد ای بسا خرقه که مستوجب آتش باشد خوش بود گر محبی تجربه آید به میان تا سیه روی شود هر که در او غش باشند(2)

حکایت 292: افطار علوی

امام علی بن ابی طالب - علیه صلوات الله الملک الغالب - مدتی بود که اشتها و میل به غذایی از جگر کباب شده با نان نرم داشت، مدت یک سال به همان نحو گذشت و تهیه چنان غذایی میسر نشد، روزی در ماه مبارک رمضان، امام علی (علیه السلام) از فرزندش امام حسن مجتبی (علیه السلام) خواست که چنان غذایی برای افطار تهیه نماید. حضرت مجتبی (علیه السلام) غذای مورد علاقه ی پدر را درست کرد هنگام افطار، هنوز امام علی(علیه السلام) دست به سوی غذا پیش نبرده بود که سائلی بردر خانه آمد و اظهار تنگدستی نمود. امیر المؤمنین (علیه السلام) فرمود: غذا را بردارید و برای او ببرید تا فردای قیامت در نامه [ی اعمال ] ما خوانده نشود که: «أَذْهَبْتُمْ طَیِّبَاتِکُمْ فِی حَیَاتِکُمُ الدُّنْیَا وَاسْتَمْتَعْتُمْ بِهَا » (3). حضرت مجتبی (علیه السلام) غذا را از سفره برداشت و به آن سائل داد.(4)

ننوشت برای ورد روز و شب من

جز ذکر علی معلم مکتب من

گر غیر علی کسی بود مطلب من

ای وای من و کیش من و مذهب من

1- پند تاریخ ج 5، 270 - 266.
2- حافظ
3- أحقاف، 20، ترجمه: شما لذات بهشتی و خوشی های تان را در زندگی دنیا به شهوت رانی و ظلم و عصیان از بین بردید و بدان لذت دنیوی برخوردار و دلباخته بودید.
4- تفسیر نمونه ج 21، ص 348؛ به نقل از: سفینه البحار، ج 2، ماده ی «کبد».