هزار و یک حکایت اخلاقی جلد دوم صفحه 26

حاضران با تعجب گفتند: این دو خواب یکی بود، چرا دو نوع تعبیر کردی؟! ابن سیرین گفت: چون اولی گفت خون از دماغم می رفت، من هم گفتم مال از دستت می رود، ولی دومی گفت خون از دماغم می آمد، من هم گفتم مال به دست می آید.(1)

حکایت 26: کاتب باادب

علی اسکافی می گوید: من منشی امیر بغداد بودم و مدت ها در این سمت انجام وظیفه می کردم. ناگاه اوضاعم دگرگون شد و روزگارم به تیرگی گرایید. امیر نسبت به من بدبین شد، دستور داد زندانی ام کردند و تمام اموال منقول و غیر منقولم را ضبط نمودند. چندی در زندان ماندم و پیوسته از ذلت و خواری و یأس و ناامیدی رنج می بردم. روزی مأموران زندان به من خبر دادند که اسحاق بن ابراهیم طاهری رئیس شهربانی بغداد به زندان آمده و تو را احضار کرده است. سخت نگران شدم، بر جان خود ترسیدم و از زندگی دست شستم. مرا نزد او بردند، ادای احترام نمودم، اسحاق به روی من خندید و گفت: برادرم عبد الله طاهر از خراسان نامه نوشته و درباره ی تو شفاعت کرده است. امیر، شفاعت او را پذیرفته و دستور داده است از زندان آزاد شوی و تمام اموال و املاکت مسترد گردد. اینک می توانی به منزل بروی. خدای را شکر کردم و از شدت شادی به گریه افتادم. همان ساعت رهسپار منزل شدم، آن روز را در خانه ماندم و به کارهایم سر و صورتی دادم.

روز بعد به حضور اسحاق طاهری رفتم، از وی تشکر کردم، درباره اش دعای خیر نمودم، و گفتم: من هرگز حضور امیر عبد الله طاهر شرفیاب نشدهام و سعادت زیارت و شناسایی ایشان نصیبم نگردیده است چه باعث شد که مرا مشمول عنایات خویش ساخته و از من شفاعت کرده است؟ جواب داد: چند روز قبل نامه ای از برادرم به من رسید و در آن نوشته بود: «پیش از این، مکاتیب امیر بغداد مشحون از لطف و دلجویی و آمیخته به مهر