هزار و یک حکایت اخلاقی جلد دوم صفحه 303

چیزی از ما بخواهی، به تو عطا می کنیم و اگر راه هدایت را از ما بجویی، آن را به تو نشان می دهیم. اگر گرسنه باشی، تو را سیر می کنیم و اگر برهنه باشی، تو را می پوشانیم. اگر نیازمند باشی، تو را بی نیاز می سازیم و اگر رانده شده ای، به تو پناه می دهیم و اگر بار سفر خود را به خانه ما بیاوری، مهمان ما هستی تا هر زمان که خودت با میل خود بروی. اکنون به خانه ما بیا که خانه ای وسیع داریم و برای مهمان نوازی آماده هستیم.

پیرمرد در برابر سخنان بزرگوارانه و مهرانگیز امام حسن علیه السلام شدیدا تحت تأثیر قرار گرفت؛ شرمنده شد و گریه کرد و گفت: گواهی میدهم که تو خلیفه خدا هستی. «خدا داناتر است که مقام رسالت خود را در وجود چه کسی قرار دهد.»(1) تو و پدرت قبل از این ملاقات، در نزد من مبغوض ترین افراد بودید ولی اینک محبوب ترین انسان ها نزد من هستید.

آن گاه آن پیرمرد با کمال شرمساری بار سفر خود را به خانه ی امام حسن علیه السلام حمل کرد و تا در مدینه بود، مهمان آن حضرت بود و از معتقدان به خاندان رسالت و از محبان استوار و مخلص آنان گردید.(2)

حکایت 390 : حر بن یزید و سرور آزادگان (ع)

حر بن یزید ریاحی نخستین فرماندهی بود که همراه هزار نفر سپاه خود، راه را بر امام حسین علیه السلام در مسیر حرکت به سوی کوفه گرفت و گستاخانه به امام حسین علیه السلام گفت: از شما جدا نمی شوم تا آن گاه که شما را در کوفه به ابن زیاد تسلیم کنم. امام حسین علیه السلام برخاست تا با یاران خود بازگردد؛ ولی در راه را بر آن حضرت بست و مانع بازگشت ایشان شد. در این جا نیز حر با کمال جسارت به حضرتش گفت: من مأمورم تا شما را به کوفه نزد امیر ابن زیاد ببرم.

امام حسین علیه السلام فرمود: سوگند به خدا همراه تو نخواهم آمد. حر در پاسخ گفت: سوگند به خدا در این صورت من نیز دست از تو برنمی دارم و تو را آزاد نمیگذارم.

با توجه به آنچه گذشت در عین حال مشاهده می کنیم که در هنگامی که در روز عاشورا به حضور امام حسین علیه السلام آمد و اظهار پشیمانی کرد و گفت: آیا توبه من پذیرفته است؟ آن حضرت با کمال بزرگواری، بی آن که کمترین کینه ای از حر در دل داشته باشد، با4.