هزار و یک حکایت اخلاقی جلد دوم صفحه 305

حکایت 392: عفو قاتل کودک

آورده اند که: روزی جماعتی نزد امام زین العابدین میهمان بودند. یکی از غلامان آن حضرت مقداری غذا در ظرفی مسی نهاده و با سرعت برای مهمانانی که در طبقه دوم ساختمان بودند، می برد. در این اثنا، ظرف سنگین مسی از دست آن غلام رها شده و بر سر یکی از اطفال آن حضرت افتاده و باعث مرگ آن کودک گردید. غلام حیران و مضطرب شد. آن حضرت که غلام را به آن حالت دید، در نهایت بزرگواری خطاب به وی فرمود: تو را در راه خدا آزاد نمودم و می دانم که این عمل تو از روی عمد نبود! آن گاه آن حضرت مراسم تجهیز آن کودک را بجا آورده، او را دفن نمود.(1)

إن عد أهل التقی کانوا أئمتهم

أو قیل من خیر أهل الأرض قیل هم(2)

حکایت 393 : خدایت بیامرزد

آورده اند که: بین امام زین العابدین علیه السلام و پسر عموی آن حضرت، حسن بن الحسن رنجشی ایجاد شده بود. روزی هنگامی که آن حضرت به همراه اصحاب در مسجد بودند، حسن بن الحسن به مسجد آمده و آنچه توانست به آن حضرت جسارت نموده و از هیچ سخن بی ادبانه ای دریغ ننمود. امام سجاد در پاسخ او هیچ نفرمود و همچنان ساکت بود.

چون حسن به خانه بازگشت، امام سجاد علیه السلام شب هنگام به منزل وی آمد، در زد. حسن بیرون آمد. امام علیه السلام با لحنی ملایم و در نهایت بزرگواری خطاب به او فرمود: ای برادر! اگر آنچه را که در مسجد گفتی، راست بود خدای تعالی مرا بیامرزد و اگر دروغ بود، خدای تعالی تو را بیامرزد(3) والسلام علیک و رحمه الله و برکائه.

امام علیه السلام آن سخن را فرمود و بازگشت. حسن که شدیدا تحت تأثیر کرامت و بزرگواری آن حضرت قرار گرفته بود، از پی آن حضرت روان شده و ایشان را در آغوش گرفت و چندان گریست که امام زین العابدین علیه السلام نیز تحت تأثیر قرار گرفت و به حال او رحمت آورد. حسن گفت: به خدا سوگند که دیگر چنین عملی از من سر نخواهد زد و باعث رنجش شما نمی شوم. آن حضرت فرمود: من تو را از آنچه گفتی، حلال نمودم.(4) إذا رأته قریش قال قائلها لی مکارم هذا ینتهی الکرم(5)دق

1- کشف الله ج 2، ص 273.
2- فرزدق.
3- یَا أَخِی إِنْ کُنْتَ صَادِقاً فِیمَا قُلْتَ فَغَفَرَ اَللَّهُ لِی وَ إِنْ کُنْتَ کَاذِباً فِیهِ فَغَفَرَ اَللَّهُ لَکَ.
4- کشف الله ج 2، ص 262.
5- فرزدق