هزار و یک حکایت اخلاقی جلد دوم صفحه 320

کرد و نان پخت، هنگام افطار سائلی بر در خانه آمد و گفت: السلام علیکم أهل بیتی محمد سلام بر شما ای خاندان محمد!» مستمندی از مستمندان مسلمین هستم، غذایی به من بدهید خداوند به شما از غذاهای بهشتی مرحمت کند. آنها همگی مسکین را بر خود مقدم داشتند و سهم خود را به او دادند و آن شب جز آب ننوشیدند. روز دوم نیز همچنان روزه گرفتند و موقع افطار وقتی که غذا را آماده کرده بودند (همان نان جوین) یتیمی بر در خانه آمد آن روز نیز ایثار کردند و غذای خود را به او دادند و بار دیگر با آب افطار کردند و روز بعد را نیز روزه گرفتند. در سومین روز اسیری به هنگام غروب آفتاب بر در خانه آمد باز سهم غذای خود را به او دادند هنگامی که صبح شد علی دست حسن و حسین را گرفته بود و خدمت پیامبر آمدند هنگامی که پیامبر آنها را مشاهده کرد دید از شدت گرسنگی میلرزند. فرمود: این حالی را که در شما می بینم برای من بسیار گران است، سپس برخاست و با آنها حرکت کرد هنگامی که وارد خانه فاطمه شد، دید فاطمه در محراب عبادت ایستاده، در حالی که از شدت گرسنگی شکم او به پشت چسبیده، چشمهایش به گودی نشسته، پیامبر ناراحت شد. در همین هنگام جبرئیل نازل گشت و گفت: ای محمد! این سوره را بگیر، خداوند با چنین خاندانی به تو تهنیت می گوید؛ سپس سوره ی «هل أتی»(1) را بر او خواند ( بعضی گفته اند که از آیهی «إن الأبرار» تا آیه ی «کَانَ سَعْیُکُمْ مَشْکُورًا » - که مجموعا هیجده آیه است . در این موقع نازل گشت).(2)

حکایت 408: معنای حقیقی ایثار

آبان بن تغلب میگوید: همراه امام صادق علیه السلام مشغول طواف کعبه بودم؛ در گرماگرم طواف یکی از شیعیان نزد من آمد و با اشاره از من خواست تا برای برآورده کردن حاجتش با او بروم ولی من دوست نداشتم طوافم را قطع کنم و امام صادق را رها نمایم و همراه او بروم؛ لذا به طواف خود ادامه دادم. باز آن مرد اشاره نمود تا به همراهش بروم. امام صادق علیه السلام آن مرد را دید و به من فرمود: ای ابان! آیا آن مرد تو را می خواهد؟ عرض کردم:

آری.

فرمود: او کیست؟ گفتم: یکی از دوستان و شیعیان. فرمود: به همراه او برو. گفتم: آیا طوافم را بشکنم؟ فرمود: آری.7.