هزار و یک حکایت اخلاقی جلد دوم صفحه 330

تا آن زن را نزد عبد الله بن جعفر ببرد. عبدالله پرسید: حسن و حسین علیه السلام به تو چه دادند؟ زن گفت: هزار گوسفند و هزار دینار ( مجموع دو هزار گوسفند و دو هزار دینار). عبدالله به خادمان خود دستور داد تا دو هزار گوسفند و دو هزار دینار به آن زن دادند. آن گاه عبدالله به پیرزن گفت: اگر اول نزد من می آمدی، نمی گذاشتم تا حسن و حسین را زحمت دهی (و خود به تنهایی به تو کمک فراوان می نمودم. آن زن پس از گرفتن هدایای بسیار آن سه بزرگوار، به همراه همسرش به محل اقامت خود بازگشتند. (1)

حکایت 422: کانون فضیلت

روزی عثمان در عصر خلافت خویش در کنار مسجد نشسته بود. مرد فقیری از او کمک مالی خواست. عثمان پنج درهم به وی داد. مرد فقیر گفت: مرا نزد کسی راهنمایی کن که کمک بیشتری به من بکند. عثمان به طرف حضرت مجتبی و حسین بن علی و عبد الله بن جعفر (همسر حضرت زینب ) که در گوشه ای از مسجد نشسته بودند، اشاره کرد و گفت: نزد این چند نفر جوان که در آن جا نشسته اند برو و از آنها کمک بخواه. وی پیش آنها رفت و اظهار مطلب کرد. حضرت مجتبی علیه السلام فرمود: از دیگران کمک مالی خواستن تنها در سه مورد رواست: دیه ای ( خون بهایی) به گردن انسان باشد و از پرداخت آن به کلی عاجز گردد، یا بدهی کمرشکن داشته باشد و از عهدهی پرداخت آن برنیاید و یا فقیر و درمانده گردد و دستش به جایی نرسد. کدام یک از اینها برای تو پیش آمده است؟ گفت: اتفاقا گرفتاری من یکی از این سه چیز است. حضرت مجتبی علیه السلام پنجاه دینار (معادل پانصد درهم) به وی مرحمت فرمود. به پیروی از آن حضرت، حسین بن علی علیه السلام چهل و نه دینار و عبدالله بن جعفر چهل و هشت دینار به وی دادند. فقیر موقع بازگشت، از کنار عثمان گذشت. عثمان گفت: چه کردی؟ جواب داد: از تو پول خواستم تو هم دادی؛ ولی هیچ نپرسیدی پول را برای چه منظوری می خواهم؟ اما وقتی پیش آن سه نفر رفتم یکی از آنها (حسن بن علی در مورد مصرف پول از من سؤال کرد و من هم جواب دادم و آن گاه هر کدام این مقدار به من عطا کردند. عثمان گفت: این خاندان، کانون علم و حکمت و سرچشمه نیکی و فضیلتند. نظیر آنها را کجا می توان یافت؟ اینها کسانی هستند که علم را