هزار و یک حکایت اخلاقی جلد دوم صفحه 339

امام رضا علیه السلام پس از شنیدن ابیات (بسیار زیبای ابونواس، فرمود: ابیاتی سرودهای که کسی پیش از تو آن را نگفته است. آن گاه حضرت به غلام خویش فرمود: آیا هیچ از پولهای ما نزد تو باقی مانده است؟ غلام گفت: آری سیصد دینار مانده. حضرت فرمود:

تمامی آن پول ها را به ابونواس بده. آن گاه حضرت پس از اندکی مکث فرمود: ای غلام! شاید این مبلغ برای این شاعر اندک باشد؛ بدین جهت، این استر را نیز به او برسان.(1)

حکایت 434 : راهی به سوی بهشت

معمر بن خلاد روایت نموده است که: امام علی بن موسی الرضا علیه آلاف التحیه و الثنا - هنگامی که کنار سفره می نشست و می خواست غذا میل نماید، دستور می فرمود سینی بزرگی کنار سفره می گذاشتند؛ آن گاه از هر غذایی که در سفره بود از بهترین آنها برمی داشت و در آن سینی می گذاشت. سپس دستور می داد تا آنها را برای نیازمندان ببرند.

آن گاه این آیات را تلاوت می فرمود: «فَلَا اقْتَحَمَ الْعَقَبَهَ وَمَا أَدْرَاکَ مَا الْعَقَبَهُ فَکُّ رَقَبَهٍ أَوْ إِطْعَامٌ فِی یَوْمٍ ذِی مَسْغَبَهٍ یَتِیمًا ذَا مَقْرَبَهٍ أَوْ مِسْکِینًا ذَا مَتْرَبَهٍ » (2)، سپس چنین می فرمود: خداوند متعال می دانست که همگان بر آزاد کردن بردگان، قادر نیستند از این رو راه دیگری (همانند: غذا رساندن به مستمندان به سوی بهشتش قرار داد.(3)

حکایت 435 : سفارش امام رضا به فرزندش

سلطان سریر ارتضا، امام علی بن موسی الرضا - علیه آلاف التحیه و الثنا - وقتی که به خراسان آمد، حدود سه سال در خراسان بود که به شهادت رسید. آن حضرت تنها یک پسر داشت که امام جواد بود و در آن هنگام در مدینه و حدود هفت سال داشت. به امام رضا خبر رسیده بود که غلامان پسرش، امام جواد را از درب خصوصی بیرون می آورند تا دست بینوایان به آن حضرت نرسد.2.

1- کشف الغمه ج 3، صص 158 - 157.
2- بلد، 16- 11، ترجمه: ولی او از آن گردنهی مهم نگذشت و تو چه می دانی آن گردنه چیست؟! آزاد کردن بردهای با غذا دادن در روز گرسنگی، یتیمی از خویشاوندان یا مستمندی خاک نشین را.
3- حکایت های شنیدنی ج 2، ص 108- 107؛ به نقل از: المیزان فی تفسیر القرآن ج 20، ص 424. فروع کافی، کتاب الزکاه، باب فضل اطعام الطعام»، ح 12.