هزار و یک حکایت اخلاقی جلد دوم صفحه 341

فصل چهارم: ضیافت و مهمان نوازی

حکایت 437: بزرگ خاندان

در یکی از جبهه های جنگ، پیامبر اکرم صلی الله علیه واله مشغول نماز بود. مسافرانی از کنار اردوگاه آن حضرت عبور کردند و با اصحاب پیامبر ملاقات نموده و احوال آن حضرت را جویا شدند. برای پیامبر دعا کرده و ایشان را ستودند. سپس از آن جا گذشتند. پیامبر صلی الله علیه واله پس از نماز در حالی که خشمگین بود از روی اعتراض به اصحاب رو کرد و فرمود: سوارانی به این جا می آیند، سلام خود را به من می رسانند و جویای حال من می شوند؛ ولی شما آنها را به مهمانی دعوت نمی کنید؟! سپس آن حضرت به یاد مهمان نوازی جعفر طیار افتاد و فرمود: بر جمعیتی که خلیل و دوستم جعفر در میان شان است، دشوار است که مسافرانی از نزد او بگذرند، ولی در نزدش غذا نخورند.(1)

حکایت 438: نان خشک و ران مرغ

مردی مهمان امام علی علیه السلام شد؛ علی علیه السلام یک قرص نان خشک و کاسه ای آب طلبید، آن را حاضر کردند. حضرت آن کاسه را جلوی مهمان نهاد. قطعه ای از آن نان را در میان کاسه گذاشت و به مهمان فرمود: بخور. مهمان آن نان را از کاسه بیرون آورد، ناگاه دید ران بریان شده پرنده است. مهمان ران پرنده را خورد. علی علیه السلام بار دیگر قطعه ای نان خشک در میان کاسه نهاد و فرمود: بخور. مهمان آن را بیرون آورد و دید قطعه ای حلوا است؛ لذا به علی عرض کرد: ای مولای من! نان خشک به کاسه می نهی، ولی من آن را به شکل غذاهای متنوع می یابم! امیرالمؤمنین فرمود: آری این در ظاهر نان خشک است و در باطن، غذاهای متنوع. سوگند به خدا کار ما همین گونه است.(2)

حکایت 439: مهمانان امام علی (ع)

امام حسن عسکری علیه السلام چنین نقل می فرماید: مردی با پسرش به عنوان مهمان بر علی علیه السلام وارد شدند؛ علی با اکرام و احترام بسیار آنها را در صدر مجلس نشانید و خودش روبروی آنها نشست. موقع صرف غذا رسید. غذا آوردند و صرف شد. بعد از غذا قنبر غلام معروف علی علیه السلام حوله و تشت و ابریقی برای شستن دستها آورد. علی علیه السلام آنها را از3.