هزار و یک حکایت اخلاقی جلد دوم صفحه 343

و غذا می خورند. آنان وقتی امام علیه السلام را دیدند عرض کردند: یابن رسول الله! بفرمایید از این غذا میل کنید.

امام حسین علیه السلام کنار آنان رفته، نشست و فرمود: « إِنَّهُ لَا یُحِبُّ الْمُسْتَکْبِرِینَ » (1)؛ «همانا خداوند مستکبران و متکبران را دوست ندارد» آن گاه آن حضرت با آنان غذا خورد و سپس به آنها فرمود: من دعوت شما را اجابت کردم، شما نیز دعوت مرا اجابت کنید.

آنها نیز به دعوت آن حضرت پاسخ مثبت داده و به همراه امام به خانه ی آن حضرت آمدند. امام حسین (علیه السلام) به کنیز خود «رباب» فرمود: آنچه را که در خانه ذخیره کرده ای، برای این میهمانان عزیز بیاور."(2)

حکایت 442: جذامیها

در مدینه چند نفر بیمار جذامی بودند. مردم با تنفر و وحشت از آنها دوری می کردند.(3) این بیچارگان بیش از آن اندازه که از لحاظ جسمی از بیماری خود رنج می بردند، از لحاظ روحی از تنفر و انزجار مردم رنج می کشیدند و چون می دیدند دیگران از آنها تنفر دارند، خودشان با هم نشست و برخاست می کردند. یک روز هنگامی که دور هم نشسته بودند و غذا می خوردند علی بن الحسین زین العابدین امام سجاد علیه السلام از آن جا عبور کرد. آنها امام را بر سر سفره خود دعوت کردند. امام معذرت خواست و فرمود: من روزه دارم، اگر روزه نمی داشتم از مرکب پایین می آمدم. ولی در عوض از شما تقاضا می کنم که فلان روز مهمان من باشید. حضرت این را گفت و رفت. روز موعود فرا رسید؛ امام علیه السلام دستور فرمود تا در خانه اش غذایی بسیار عالی و مطبوع پختند. مهمانان جذامی طبق وعده ی قبلی حاضر شدند. سفرهای محترمانه برای شان گسترده شد. آنها غذای خود را خوردند و امام سجاد نیز در کنار همان سفره غذای خود را صرف کرد و به هر کدام از آنها مبلغی پول نیز عنایت فرمود.(4)

حکایت 443: پای صحبت کنیز امام باقر

سلمی کنیز امام باقر علیه السلام می گوید: هر گاه مؤمنان به خدمت امام باقر می آمدند، آن57

1- نحل، 23.
2- فرازهای برجسته از سیره امامان شیعه ج 2، ص 205- 204؛ به نقل از: أعیان الشیعه ج 1، ص 58، نکته: مطابق نقل بعضی از روایات، آن حضرت پس از غذا خوردن میهمانان به آن لباس و مبلغی پول نیز مرحمت فرمودند.
3- در حدیث است که: فر من المجذوم فرارک من الأد؛ چنان که از شیر درنده میگریزی، از مبتلا به جذام بگریز
4- داستان راستان ج 2، 141- 140؛ به نقل از: وسائل الشیعه ج 2، ص 457