هزار و یک حکایت اخلاقی جلد دوم صفحه 344

حضرت با بهترین غذاها از آنان پذیرایی می نمود و هنگام بازگشت آنان، نیکوترین جامه ها را با مقدار فراوانی درهم به آنان می بخشید.

روزی به آن حضرت عرض کردم: خوب است مقداری کمتر از این، بخشش فرمایید؟ آن حضرت در پاسخ فرمود: ای سلمی! حسنهی دنیا(1) چیزی جز معاشرت با برادران دینی نیست.

سلمی در ادامه می گوید: بخشش های آن حضرت از پانصد درهم تا هزار درهم بود و هرگز از مجالست با برادران دینی، اظهار ملالت و خستگی نمی فرمود.(2)

حکایت 444: آداب ضیافت

آورده اند که جماعتی از جهینه بر امام صادق(علیه السلام) وارد شدند و حضرت از آنها پذیرایی کرد. چون قصد رفتن کردند، حضرت برای آنها توشه گذارد و صله و عطایشان داد و به غلامان خود فرمود: «از آنها کناره بگیرید و یاری شان نرسانید». چون مهمانان از کارشان آسوده شدند، برای خداحافظی خدمت امام (علیه السلام) رسیدند و به ایشان عرض کردند: ای فرزند رسول خدا! پذیرایی کردی و نیکو مهمان نواختی و بخشش فراوان کردی؛ آن گاه به غلامانت دستور دادی ما را در ( آمادگی برای رفتن، یاری نرسانند. حضرت فرمود: «ما خاندانی هستیم که میهمانانمان را در رفتن از نزد خود، یاری نمی رسانیم».(3)

حکایت 445: تعارف صادقانه

یونس بن عبد الرحمن می گوید: امام صادق علیه السلام جمعی را مهمان خود کرد؛ حلیمی از گوشت و گندم پخته بودند. دعوت شدگان در کنار سفره نشسته بودند، ولی در خوردن غذا کوتاهی می کردند. امام صادق علیه السلام خطاب به آنان فرمود: نزدیک شوید و بخورید. دعوت شدگان نزدیک شدند و گردن ها را کشیدند و با اشتها و اظهار میل - همچون گردن کشیدن و غذا خوردن شتر - به خوردن مشغول شدند.(4)0.

1- ظاهرا اشاره است به آیه و دعای قرآنی معروف « رَبَّنَا آتِنَا فِی الدُّنْیَا حَسَنَهً »، بقره، 201
2- کشف الله ج 2، ص 320.
3- اهل بیت در قرآن و حدیث ج 1، ص 471؛ به نقل از: مالی صدوق، ص 437، ح 9.
4- بیست و پنج اصل از اصول اخلاقی امامان، ص 185؛ به نقل از: بحار الانوار ج 75، ص 450.