هزار و یک حکایت اخلاقی جلد دوم صفحه 349

گفت: این زره مال خود من است و در عین حال گفته مقام خلافت را نیز تکذیب نمی کنم ممکن است خلیفه اشتباه کرده باشد). قاضی رو کرد به علی و گفت: تو مدعی هستی و این شخص منکر است؛ بنابراین بر تو است که شاهد بر مدعای خود بیاوری.(1) علی علیه السلام خندید و گفت: قاضی راست می گوید؛ اکنون می بایست من شاهد بیاورم، ولی من شاهد ندارم. قاضی روی این اصل که مدعی، شاهدی ندارد به نفع مسیحی حکم کرد و او هم زره را برداشت و روان شد.

ولی مرد مسیحی که خود بهتر می دانست زره مال چه کسی است، پس از آن که چند گامی پیمود وجدانش مرتعش شد و برگشت و گفت: این روش حکومت و رفتار از نوع رفتارهای بشر عادی نیست از نوع حکومت انبیاست و اقرار کرد که زره از آن علی است.

طولی نکشید که او را دیدند در حالی که مسلمان شده و با شوق و ایمان در زیر پرچم علی علیه السلام در جنگ نهروان می جنگد.(2)

حکایت 453 : امام حسن(ع) و سفرهی فقرا

حسن بن علی - علیهما السلام - را گذری بر بینوایان افتاد که پاره های نان پیش رو داشتند و می خوردند. امام را دعوت به طعام خویش نمودند. امام با آنان نشست و نان خورد. آن گاه سوار بر مرکب شد و فرمود: « إِنَّ اللَّهَ لَا یُحِبُّ مَنْ کَانَ مُخْتَالًا فَخُورًا » (3)؛ یعنی: «خداوند کسی را که متکبر و فخر فروش است، دوست نمی دارد».(4)

حکایت 454 : امام کاظم و مرد سیاه پوست

روزی امام کاظم (علیه السلام) از کنار مردی سیاه پوست و زشت رو عبور نمود. حضرت به او سلام کرده و کنارش نشست و مدتی طولانی با او گرم صحبت شد. سپس به او فرمود: برای برآورده کردن نیازهایت آماده هستم. برخی از حاضران از روی تعجب به آن حضرت60

1- اشتباه قاضی این است که بر طبق علمش که علی(علیه السلام) را خلیفه ی رسول خدا(صلی الله علیه و آله) و معصوم از گناه و اشتباه می داند ( یا باید بداند)، عمل نکرده و از آن حضرت نیز مانند دیگران شاهد می طلبد. شاید علت لبخند آن حضرت . که در ادامه خواهید خواند . همین بوده است.
2- داستان راستان، ص 22 - 21؛ به نقل از: بحار الانوار ج 9، ص 598. نکته: «قاضی القضات» اصطلاح خاصی است که معادل امروزین آن را می توان «رئیس قوه قضائیه» دانست.
3- نساء، 36. در باره ی مشابه آیه ی مذکور ر.ک: لقمان، 18، حدید، 23.
4- ماهنامه بشارت، شماره ی 8 ص 60