هزار و یک حکایت اخلاقی جلد دوم صفحه 351

فصل ششم: تغافل و چشم پوشی

حکایت 457: افطاری

انس بن مالک سالها در خانه ی رسول خدا صلی الله علیه واله خدمتکار بود و تا آخرین روز حیات رسول خدا صلی الله علیه واله این افتخار را داشت. او بیش از هر کس دیگر به اخلاق و عادت شخصی رسول اکرم آشنا بود. آگاه بود که رسول خدا صلی الله علیه واله در خوراک و پوشاک چقدر ساده و بی تکلف زندگی می کند. در روزهایی که روزه می گرفت همه افطاری و سحری او عبارت بود از مقداری شیر یا شربت و مقداری ترید ساده. گاهی برای افطار و سحر جداگانه این غذای ساده تهیه می شد و گاهی به یک نوبت غذا اکتفا می کرد و با همان روزه می گرفت.

یک شب طبق معمول، انس بن مالک مقداری شیر یا چیز دیگر برای افطاری رسول اکرم آماده کرد، اما رسول اکرم صلی الله علیه واله آن روز وقت افطار نیامد. پاسی از شب گذشت و آن حضرت مراجعت نفرمود. انس مطمئن شد که رسول اکرم خواهش بعضی از اصحاب را اجابت کرده و افطاری را در خانه ی آنان خورده است؛ از این رو آنچه تهیه دیده بود، خودش خورد. طولی نکشید که رسول اکرم به خانه بازگشت. انس از یک نفر که همراه حضرت بود پرسید: ایشان امشب کجا افطار کردند؟ پاسخ شنید که پیامبر صلی الله علیه واله هنوز افطار نکرده اند. بعضی گرفتاری ها پیش آمد و آمدن شان دیر شد و هنوز گرسنه اند.

انس از کار خود یک دنیا پشیمان و شرمسار شد؛ زیرا پاسی از شب گذشته بود و تهیه چیزی ممکن نبود. منتظر بود رسول اکرم صلی الله علیه واله از او غذا بخواهد و او از کردهای خویش معذرت خواهی کند اما از آن سو رسول اکرم (صلی الله علیه و آله) از قرائن و احوال فهمید چه شده است؛ لذا نامی از غذا نبرد و گرسنه به بستر رفت.

انس می گوید: رسول خدا صلی الله علیه واله تا زنده بود موضوع آن شب را بازگو نکرد و به روی من نیاورد.(1)

حکایت 458: جسارت خارجی

روزی اصحاب امام علی علیه السلام گرداگرد آن حضرت نشسته بودند که زنی زیبا از آن مکان گذشت. حاضران دیده به آن زن دوختند. امام فرمود: همانا دیدگان این مردان به منظره شهوت آمیز دوخته شده و به هیجان آمده اند. هرگاه کسی از شما با نگاه به زنی، به شگفتی67