هزار و یک حکایت اخلاقی جلد دوم صفحه 365

شخص کیست؟ گفت: این شخص، علی بن الحسین زین العابدین علی است. جمعیت آشفته به پا خاستند و خواستند به عنوان معذرت دست و پای امام را ببوسند. آن گاه به عنوان گله گفتند: این چه کاری بود که شما با ما کردید؟! ممکن بود خدای ناخواسته ما جسارتی به شما کنیم و مرتکب گناهی بزرگ شویم. امام فرمود: من عمدا شما را که مرا نمی شناختید، برای همسفری انتخاب کردم؛ زیرا گاهی با کسانی که مرا می شناسند، مسافرت می کنم آنها به خاطر رسول خدا صلی الله علیه واله زیاد به من عطوفت و مهربانی می کنند و نمی گذارند که من عهده دار کار و خدمتی بشوم. از این رو مایلم همسفرانی انتخاب کنم که مرا نمی شناسند و از معرفی خودم نیز خودداری می کنم تا بتوانم به سعادت خدمت رفقا نایل شوم.(1)

حکایت 477 : تأمین معاش یکصد خانوار

گویند: پس از آن که امام علی بن الحسین زین العابدین عل رحلت فرمود و به شهادت رسید، مردم دانستند که آن حضرت معاش یکصد خانواده در مدینه را تأمین می نموده است (2)

حکایت 478: اینارهای شبانه

در حالات امام صادق(علیه السلام) چنین نقل نموده اند: هنگامی که آخرهای شب فرا می رسید، آن حضرت به گونه ناشناس انبانی حاوی نان، گوشت و پول بر دوش خود حمل می نمود و به در خانه مستمندان مدینه می آمد و آن وسایل را تقسیم می کرد، ولی مستمندان، آن حضرت را نمی شناختند. هنگامی که امام صادق به شهادت رسید، مستمندان فهمیدند که آن ایثارگر بزرگوار، امام صادق(علیه السلام) بوده است.(3)

حکایت 479: گره گشایی

صفوان در محضر امام صادق علیه السلام نشسته بود، ناگهان مردی از اهل مکه وارد مجلس شد

1- داستان راستان ج 1، صص 15- 14؛ به نقل از: بحار الانوار ج 11، ص 21.
2- کشف الله ج 2، ص 266. ابن عایشه می گوید: شنیدم از اهل مدینه که می گفتند پس از وفات علی بن الحسین (علیه السلام) دیگر از کسی صدقه پنهانی نیافتیم. همان.
3- فرازهای برجسته از سیره امامان شیعه ج 2، ص 220؛ به نقل از: اعیان الشیعه ج 1، ص 664.