هزار و یک حکایت اخلاقی جلد دوم صفحه 37

تشویق می نمود، حتی زنان و دختران مسلمان را موضع غزل سرایی و عشق بازی خود قرار می داد.

خلاصه وقاحت را به جایی رسانید که پیامبر صلی الله علیه واله به ناچار دستور قتل او را صادر کرد و به دست مسلمانان کشته شد.(1)

حکایت 40: غذا دادن و خوش زبان بودن

پیامبر سوار بر مرکب بود و به سوی محلی حرکت می کرد، شخصی جلو آمد و افسار مرکب آن حضرت را گرفت و نگه داشت و عرض کرد: ای رسول خدا! چه کاری بهترین کار است؟! پیامبر صلی الله علیه واله فرمود: إِطْعَامُ الطَّعَامِ وَ إِطْیَابُ الْکَلَامِ؛ «غذا دادن به مردم و خوش زبانی با مردم.» به این ترتیب، آن حضرت پاسخ شخص سائل را داد و به سوی مقصد خویش حرکت کرد، نه این که به او اعتراض کند که اکنون چه وقت سؤال کردن است؟(2)

حکایت 41: مباحثه

حکیم فرزانه استاد، حضرت آیت الله عبد الله جوادی آملی می گوید: یکی از خاطرات خوب دروان تحصیل بنده توسلی بود که حضرت آیت الله العظمی آقای حاج شیخ محمد علی اراکی تعلیم می داد. این واقعه را من به این صورت یادداشت کردم: روز دوشنبه هفتم ذیقعده 1393 مطابق با 12 آذر 1352 هجری شمسی در بحث ما جناب آقای آقاسید حسن موسوی لنگرودی بودند و حضرت حجت الاسلام و المسلمین آقا شیخ فاضل کرمی زنجانی، بحث دربارهی نماز جمعه بود و استدلال دو هم مباحثهای های بزرگوارم به نظرم قوی نیامد. قهرأ بحث از حالتی که باید باشد بیرون رفت. گرچه خیلی از سنت و سیره بیرون نرفت، ولی خوب بالاخره نباید بحث به آن جاها میکشید. جدال برخاست و تعبیراتی که مناسب جلسه نبود از زبان بیرون آمد. بعد از پایان مباحثه با ندامت و انابت و پریشانی و پشیمانی و استعاذت و استغفار به منزل آمده و به انجام فریضه ی ظهر و عصر مبادرت کردم با همان انکار و نگرانی درونی کنار سفره رفتم و بعد از تناول مقداری