هزار و یک حکایت اخلاقی جلد دوم صفحه 392

بزرگی نشسته ای.» آن گاه گفت: چون مرا گشتی جامه از تن من باز مکن، حضرت فرمود:

این کار بر من خیلی آسان است.

ابن ابی الحدید و دیگران گفته اند: چون امیرالمؤمنین (علیه السلام) از عمرو ضربت خورد چون شیر خشمناک بر عمرو شتافت و با شمشیر سر پلیدش را از تن جدا کرد و بانگ تکبیر برآورد، مسلمانان از صدای تکبیر علی (علیه السلام) دانستند که عمر و کشته شده است. رسول خدا(صلی الله علیه و آله) فرمود: «ضربت علی در روز خندق بهتر است از عبادت جن و انس تا روز قیامت.» پس از درگیری خواهر عمرو، وقتی بر بالین او رسید، دید زره عمرو را که مثل آن در عرب پیدا نمی شد با سایر اسلحه و جامه از تن عمرو بیرون نیاورده اند، گفت: «ما قتله إلا کفو گریم؛ برادر مرا نکشته است مگر مردی کریم.» سپس پرسید: کیست کشنده ی برادر من؟ گفتند: علی بن ابی طالب. آن گاه خواهر عمرو دو بیت زیر را سرود:

لو کان قاتل عمرو غیر قاتله

لکنت أبکی علیه آخر الأبد

لکن قاتل عمرو لا یعاب به

من کان یدعی قدیما بیضه البلد

یعنی: اگر کشندهی عمرو، غیر گشنده ی او (یعنی علی علیه السلام ) بود، هر آینه گریه می کردم بر او تا آخر الزمان. لیکن کشنده ی برادرم عمرو کسی است که به او عیب گرفته نمی شود.

برادرم عمرو به دست کسی کشته شد که پدرش بهتر و سرور مردم بود.(1)

حکایت 526: لا فتی الا علی (ع)

در خبر است که: پیغامبر صلی الله علیه واله روزی با جمعی نشسته بود. شخصی در آمد و گفت: با رسول الله! در فلان خانه مردی و زنی به فساد مشغولند. فرمود: ایشان را طلب باید داشت و تفحص کردن. چند کس از صحابه، در احضار ایشان دستوری خواستند. هیچ یک را اجازت نداد. امیرالمؤمنین علیه السلام در آمد. فرمود که: یا علی! تو برو و ببین تا این حال راست است یا نه. امیرالمؤمنین علی برفت. چون به در خانه رسید، چشم بر هم نهاد و در اندرون رفت و دست بر دیوار می کشید تا گرد خانه برگردید و بیرون آمد. چون پیش پیغامبر رسید، گفت: یا رسول الله! گرد آن خانه برآمدم، هیچ کس را در آن جا ندیدم.

پیغامبر به نور نبوت بیافت که: یا علی أنت فتی هذه الأمه؛ یعنی ای علی! تو جوانمرد این امتی(2).