هزار و یک حکایت اخلاقی جلد دوم صفحه 443

امام خمینی از لحاظ مقامات عرفانی و سیر و سلوک در مراتبی قرار داشت که مقام و موقعیت دنیایی و امور مادی، ذره ای در دریای وجودش تلاطم ایجاد نمی کرد. به راستی که عارفان واصل به حق و وارسته از خلق، همواره چنین اند.(1)

حکایت 597: کمک مخلصانه به گربه

آورده اند: شخصی از نیکوکاران رفیق خود را پس از مردن در خواب دید و پرسید .:

خداوند متعال با تو چه کرد؟ گفت: مرا در محضر الهی نگه داشتند، خطاب رسید: آیا دانستی برای چه تو را آمرزیدم؟ گفتم: به جهت اعمال صالحه و شایسته ام. خطاب رسید: نه. گفتم: به جهت اخلاصم در بندگی. خطاب رسید: نه. هر علتی را که گفتم، خطاب آمد: نه. گفتم: پس علت و سبب آمرزش من چیست؟ خطاب آمد: به خاطر داری وقتی که در یکی از کوچه های بغداد میگذشتی، گربهی کوچکی را دیدی که سرما او را عاجز کرده بود و می لرزید و به جهت پناه کنار سایه ی دیوار رفت تا شاید از ناراحتی نجات یابد. شما او را گرفتی و در میان پوستین خود که در بر داشتی، جای دادی که او را از سرما نگه داری. گفتم: آری، فرمود: چون بر آن گربه ترحم کردی، ما هم بر تو رحم کردیم.

ببینید خداوند متعال به خاطر ترحم به یک گربه به آن فرد رحم نمود، پس اگر کسی به یک انسان و مؤمن ترحم کند، چه پاداشی دارد!(2)

حکایت 598: زیارت خالصانه

سید نصر الله بن سید حسین موسوی، آیتی در فهم و ذکاوت و حسن تقریر و فصاحت در روضه ی منورهی حسینیه مدرس بود و کتب در مسایلی تصنیف کرده از جمله «الروضات الزاهرات فی المعجزات بعد الوفات» و «سلاسل الذهب» و غیر ذلک. او را به دستور سلطان روم در قسطنطنیه شهید کردند. او در کتاب خود به نام «روضات الزاهرات» نقل کرده که وقتی ما به زیارت حضرت رضا ۔ صلوات الله علیه - مشرف می شدیم با ما مرد5.