هزار و یک حکایت اخلاقی جلد دوم صفحه 579

حکایت 753: نخستین رساله ی اخلاق!

عالم اهل سنت، ابو عبد الله عسکری، استاد شیخ مفید می گوید: نخستین رساله ای که در اسلام دربارهی اخلاق کتابت شده، به وسیله ی علی بن ابی طالب نوشته شده و آن نامه ی سی و یکم نهج البلاغه است که باید آن را با آب طلا نوشت.(1) عرض میکنم: حضرت آیت الله زین العابدین قربانی - نمایندهی ولی فقیه در استان گیلان و امام جمعه ی رشت - شرحی بر نامهی سی و یکم نهج البلاغه نوشته اند، به نام «نخستین رساله ی اخلاق و تعلیم و تربیت اسلامی از امام علی».(2)

حکایت 754 : دق کردن از شنیدن خبر گناه!

حجت الاسلام و المسلمین استاد حسین انصاریان در کتاب عرفان اسلامی (شرح جامع کتاب مصباح الشریعه و مفتاح الحقیقه ) می نویسد:

حاج میرزا محمد حسین یزدی که در سال 1307 از دنیا رفت و در قسمت غربی قبرستان حافظیه ی شیراز دفن شد، از علما و دانشمندان بزرگ شیعه و از زهاد و عباد عالی قدر عصر خود بود. او انسان خود ساخته ای بود، چهرهی پاک اعمال او نشان می داد که انگار هوی و هوس در او وجود ندارد. در تمام برنامه ها و روابط و اخلاقیات، آداب اسلامی را مراعات می کرد.

در زمان او برای استان فارس استانداری فرستادند. استاندار برای آشنایی با وضع استان و به ویژه شهر شیراز در روز پنج شنبه از بزرگان قوم و رؤسای اصناف در باغ حکومتی دعوتی به عمل آورد. عده ای از سران بازار شیراز که لباس و چهرهی شان از همه مذهبی تر بود، نیز در آن مجلس شرکت داشتند. پس از صرف ناهار یک دسته مطرب کلیمی جهت نشاط دادن به مجلس، برنامه اجرا کردند و فضای آن مجلس را فسق و فجور آلوده کرد.

داستان آن مجلس و شرکت کنندگان و برنامه هایش را برای حاج میرزا محمد حسین نقل کردند. ایشان پس از نماز عصر روز جمعه به منبر رفت و در حالی که از شدت اندوه و غصه بلند بلند می گریست، فرمود: «چگونه ممکن است کسانی که با اهل علم رابطه دارند و چهره ی آنان نمایشگر دین است، در مجلسی شرکت کنند که از شرایط دین خدا دورت.