هزار و یک حکایت اخلاقی جلد دوم صفحه 595

پس از مدتی آن حضرت به سهل فرمود: برخیز و درون تنور را ببین. چون سهل به تنور نگاه کرد، دید هارون مکی چهار زانو میان آتش نشسته است. امام (علیه السلام) به سهل فرمود: در خراسان چند نفر مثل این شخص هارون مکی وجود دارد؟ سهل خراسانی عرض کرد:

سوگند به خدا، حتی یک نفر در خراسان، مثل این شخص وجود ندارد.

امام (علیه السلام) فرمود: من خروج و قیام نمی کنم در زمانی که حتی پنج نفر یار راستین برای ما پیدا نشود. ما خود به وقت قیام، آگاه تر هستیم.(1)

حکایت 777: خدا کجا نیست؟

حکایت کرده اند که: استادی به یکی از شاگردانش بیش از دیگران محبت می کرد. او را بر سایر افراد ترجیح می داد. این امر بر شاگردان دیگر دشوار آمد. استاد تصمیم گرفت فضیلت و برتری آن شاگرد را به دیگران بنمایاند. لذا به هر کدام از شاگردانش پرنده ای داد و گفت: در محلی که هیچ کس شما را نبیند، این پرنده را سر ببرید و بیاورید.

شاگردان رفتند و همه پرندگان را سر بریدند و آوردند، ولی آن شاگرد مورد نظر، پرنده را زنده آورد. استاد به او گفت: چرا همچون دوستانت این حیوان را ذبح نکردی؟ شاگرد گفت: محلی که در آن جا هیچ کس مرا نبیند نیافتم؛ زیرا خداوند همه جا و همیشه می بیند؟ استاد گفت: به همین دلیل است که این شاگرد توجه مرا به خود جلب کرده، زیرا او توجهی به غیر خداوند ندارد.(2)

حکایت 778 : پرسش هایی از حضرت آدم (ع)

روزی حضرت آدم (علیه السلام) در محلی نشسته بود، ناگاه شش نفر را که سه نفر آنها سفید روی و نورانی و سه نفر آنها سیاه روی و بد منزل بودند مشاهده کرد. اتفاقا آن شش نفر نزد آدم(علیه السلام) آمدند. سفید رویان در سمت راست آدم(علیه السلام) و سیاه رویان در سمت چپ او نشستند.

برای آدم(علیه السلام) چنین منظره ای شگفت آور و غیر عادی بود، بی درنگ از آنها خواست خود را معرفی کنند و بعد به سمت راست خود توجه کرد و از یکی از سفید رویان پرسید: تو کیستی؟ گفت: من عقل و خرد هستم. آدم(علیه السلام) پرسید: جای تو در کجاست؟ گفت: جای من در مغز و دستگاه اندیشه ی انسان است. آدم(علیه السلام) از سفید روی دیگر پرسید: تو کیستی؟5.