هزار و یک حکایت اخلاقی جلد دوم صفحه 611

روزی در حالی که مشغول نماز بود مادرش نزد او آمد، اما جریح به او اعتنایی نکرد، مادرش هم او را تنها گذاشت. روز بعد مادرش دوباره پیش او آمد ولی جریح باز مادرش را تحویل نگرفت. مادر که از این حرکت فرزندش آزرده خاطر شده بود او را نفرین کرد.

روز سوم زنی فاحشه در حالی که به درد زایمان مبتلا شده بود، وارد عبادتگاه جریح شد و ادعا کرد که فرزندش از آن جریح است. این خبر میان بنی اسرائیل شایع شد و همه گمان کردند جریح با آن زن زنا نموده است. پادشاه وقتی از موضوع اطلاع یافت دستور داد جریح را به صلیب بکشند. مادر جریح که از وضعیت پیش آمده برای فرزندش ناراحت بود شروع به کوبیدن به سر و صورت خود کرد. جریح وقتی مادرش را چنین دید، گفت:

ای مادر! همه ی این بلاها از نفرین تو است حال به سر و صورت خود می زنی؟ مردم که از سخن جریح دچار تردید شده بودند، از او خواستند بیشتر توضیح دهد. جریح نیز دستور داد آن کودک را نزد او حاضر سازند. آن گاه رو به طفل کرد و پرسید: پدرت کیست؟ در این هنگام کودک شیرخوار به اذن خدا لب به سخن گشود و گفت: پدرم، فلان چوپان است.

بدین ترتیب جریح از مرگ حتمی نجات یافت و با خود عهد بست که همیشه خدمتگزار مادرش باشد.(1)

حکایت 802: سوزاندن جسد پدر!

امام باقر(علیه السلام) فرمودند: در میان بنی اسراییل مردی عاقل و ثروتمند زندگی می کرد که دارای دو همسر بود. از یکی از آنها که زنی پاکدامن و نجیب بود، یک فرزند داشت که بسیار شبیه خودش بود و از همسر دیگرش که زنی بی تقوا بود، دو فرزند داشت. هنگامی که زمان مرگش فرا رسید همهی فرزندان خود را جمع کرد و گفت: تمام اموالم تنها به یکی از شما تعلق دارد. وقتی از دنیا رفت فرزندانش با هم اختلاف پیدا کردند و هر یک خود را صاحب واقعی اموال پدرش می دانست تا این که مجبور شدند نزد قاضی رفته و از او بخواهند میان شان داوری نماید.

قاضی که نمی دانست چگونه بین آنها حکم کند، از آنها خواست برای حل مشکل شان نزد فرزندان فلان چوپان بروند. آنها در ابتدا با یکی از فرزندان چوپان که مردی مسن بود مواجه شدند او هم آنها را نزد برادر بزرگتر خود که پیرمردی کهنسال بود، فرستاد اما او هم آنان را به بزرگترین برادر معرفی کرد و از آنها خواست نزد او رفته و مشکل شان را با7.