هزار و یک حکایت اخلاقی جلد دوم صفحه 618

حقایق آراسته شود که إِنَّ اَللَّهَ لاَ یَنْظُرُ إِلَی صُوَرِکُمْ وَ لاَ إِلَی أَمْوَالِکُمْ وَ لَکِنْ یَنْظُرُ إِلَی قُلُوبِکُمْ وَ نیاتکم(1) تا من جمیع الوجوه، مولوی معنوی باشید.(2)

شیر را به همی ماند بدو

تو به پیغمبر چه میمانی، بگو(3)

حکایت 812: دندان های آسیاب

آورده اند که: شخصی را دیدند که در بیابان خدا را عبادت می کرد، از او پرسیدند: رزق و روزیات ( در این بیابان) از کجا می رسد؟ گفت: از خرمن خداوند عزیز و دانا. سپس به دندان هایش اشاره کرد و گفت: آن کسی که آسیا را خلق فرموده، دانه ی آن را هم تهیه می کند تا آرد شود.(4)

یکی طفل دندان برآورده بود

پدر سر به فکرت فرو برده بود

که من نان و برگ از کجا آرمش

مروت نباشد که بگذارمش

چو بیچاره گفت این سخن نزد جفته(5)

ببین تا زن او را چه مردانه گفت

مخور هول ابلیس تا جان دهد

هر آن کس که دندان دهد، نان دهد(6)

حکایت 813: آب و خاک

شمس الدین احمد افلاکی در کتاب «مناقب العارفین» می نویسد:

منقول است که در میان دو یار محبوب، خصومتی و کدورتی واقع شده بود و به هیچ نوع به مصالحه رضا نمی دادند. روزی حضرت مولانا [جلال الدین رومی ] در میان معرفت گفتن فرمود که «حق تعالی مردم را بر دو نوع آفریده است: یکی بر مثال خاک است، جامد و بی حرکت از غایت ثقالت و گرانی، دوم: بر مثال آب است، دایم روان و سیار، همانا که چون این آب روان بر سر آن خاکستان روان شود، از برکت مجاورت همدیگر صد هزاردی

1- همانا خدای تعالی به چهره ها و اعمال تان نظر نمی افکند و لیکن به دل ها و نیت های تان نظر می کند.
2- مناقب العارفین ج 1، ص 224 - 223.
3- مولوی
4- جامع الدرر ج 1، ص 198؛ به نقل از: ارشاد القلوب الی الصواب ( محمد دیلمی) ج 1، ص 239. محدث کبیر، شیخ ر عاملی در کتاب «الجواهر النیه فی الأحادیث القدسیه» می نویسد: احمد بن فهد ( در کتاب غده الداعی) می گوید که در وحی قدیم است که: «ای فرزند آدم! من تو را از خاک و سپس از نطفه آفریدم و از آفرینشت در مانده نشدم، آیا در رساندن پارمی نانی به تو درمانده و عاجز خواهم شد.» کلیات احادیث قدسی (ترجمهی الجواهر النیه فی الأحادیث القدسیه)، ص 635
5- جفت: همسر.
6- سعدی