هزار و یک حکایت اخلاقی جلد دوم صفحه 633

حرم برود. من هم پشت سرش رفتم تا به حرم شریف رسید و خود را به ضریح مطهر چسبانید. من در حرم ایستادم تا وقتی از حرم بیرون آمد.

خودم را به او رساندم و سلام کردم چشمش که به من افتاد از ملاقات من اظهار خوشحالی کرد، سپس به او گفتم: چرا این قدر مقابل ضریح طول دادی. گفت: بلی، حضرت رضا علیه السلام با من احوال پرسی کرد و احوال اطفال قبیله را پرسید و پول به من مرحمت فرمود که برای اطفال سوغاتی بخرم، آن گاه دستش را باز کرد دیدم چند قران میان دست او است. آن وقت فهمیدم که آن زن به واسطه ی اخلاص و صدق به چنین مقامی رسیده که امام(علیه السلام) را می بیند و با او سخن می گوید و من هر چه کردم که آن پول ها را بگیرم و به جای آن برایش سوغات بخرم، قبول نکرد و گفت: باید خودم بخرم.(1)

حکایت 832: شغل سقایی

در شهر کربلا سقایی بود به نام حاج محمد علی که شاید فعلا هم زنده باشد، این مرد در اطراف حرم مطهر امام حسین علیه السلام مشغول سقایی بود و روزی شرح حال زندگی خود را بیان کرد و گفت: من قبلا شغلم سقایی نبود، بلکه درب صحن مطهر امام حسین علیه السلام مشغول عطاری داشتم در نزدیکی خیمه گاه و بسیار کار و بارم خوب بود و مقدمه ی رونق کار من این شد که وقتی که اطراف حرم را کندند به خاطر تعمیر ضریح مطهر من قدری تربت اصل تهیه نمودم و شروع کردم به فروختن آن و هر مثقالی یک لیرهی عثمانی قیمت گذاشتم.

به خاطر آن کم کم شهرتی پیدا کردم به طوری که حتی از نقاط و شهرهای اطراف می آمدند به نشانی معین از من تربت خریداری می کردند و به خاطر همین کار من خوب شد.

روزی در حرم مطهر حضرت ابا عبد الله علیه السلام بودم، دیدم مردی آمد و فریاد می زند که یا امام حسین پول مرا دزدیدند، این چه وضعی است حالا من چه کنم؟ من هم گفتم: یا امام حسین راست می گوید چرا باید این طور به سرش بیاید، چرا دزد را تحویل نمیدهی؟ همان شب در عالم رؤیا حضرت سید الشهدا علیه السلام را دیدم که به من فرمود: اگر بخواهم دزد را معرفی نمایم، خود تو هم دزد هستی، خاک مرا می دزدی و به قیمت گزافی می فروشی، آیا درست است؟ به چه مجوزی این ثروت را از این راه به دست آوردی؟خ.