هزار و یک حکایت اخلاقی جلد دوم صفحه 675

کرد، دیدم اژدهایی دهان گشوده که مرا ببلعد، ولی من تا او را دیدم گریختم. همین طور که در حال فرار بودم دیدم پیر مرد خوش بویی از کنارم رد می شود به او گفتم: مرا پناه بده، کمکم کن. دیدم به گریه در آمد و گفت: من عاجزتر از این هستم که تو را پناه دهم، لیکن برو شاید خداوند تو را نجات دهد، دوباره بر سرعت خود افزودم تا به طبقات آتش جهنم رسیدم، نزدیک بود از ترس در آتش بیفتم که صدایی آمد که برگرد، تو از اهل آتش نیستی، برگشتم باز به آن پیر پناه بردم، فرمود: بالای این کوه که ودایع مسلمین آن جاست برو اگر ودیعه ای داشته باشی این جا برایت سودمند است.

بالای کوه رفتم، اژدها نیز دنبالم می آمد، فرشته ای فریاد زد: پرده از پیش چشمش بردارید، دیدم اطفال زیبایی حاضرند، اژدها داشت نزدیک می شد که مرا هلاک کند، طفلی صدا زد: او را از دست دشمن برهانید.

آنها به جانب من آمدند، دیدم دختر کوچکم را که می گفت: به خدا سوگند، این پدر من است و دستش را به طرف اژدها برد، اژدها گریخت و دخترم مرا در آغوش گرفت و بعد آمد روی زانویم نشست و گفت: ای پدر! چرا قرآن نمی خوانی: «أَلَمْ یَأْنِ لِلَّذِینَ آمَنُوا أَنْ تَخْشَعَ قُلُوبُهُمْ لِذِکْرِ اللَّهِ »(1): «آیا وقت آن فرا نرسیده است که دل های مؤمنان در برابر ذکر خدا و آنچه از حق نازل شده، خاشع و ترسان گردد؟!» من گریه ام گرفت و گفتم: دخترم! مگر شما قرآن می دانید؟ گفت: آری و از شما بهتر می دانیم. گفتم: این اژدها که بود؟ گفت: کردار بد تو بود. گفتم: این جا چه می کنید؟ گفت:

این جا منتظر شما هستیم تا روز قیامت از شما شفاعت کنیم.

مالک گوید: از خواب بیدار شدم و شراب را بر زمین ریختم و توبه کردم.(2)

حکایت 884: توبهی جوان هرزه

رابعه عدویه می گوید: دوستی داشتم که جوان بسیار زیبا و قشنگ و دلفریبی بود بر اثر جوانی و زیبایی، جوانان و دوستان بذه کارش او را به طرف گناه کشاندند و او کم کم هرزه و بی بند و بار و شیاد و لات شد.

بیشتر کارش به دنبال خانم رفتن و تور کردن دختران معصوم بود و عجیب فرد هرزه و گناهکاری شده بود که همه از دستش ناراحت بودند.

یک روز که به دیدن او به خانه اش رفتم، یک وقت دیدم او در سجاده عبادتش ایستادهن.