هزار و یک حکایت اخلاقی جلد دوم صفحه 679

و هو ینادی یا اهلی و یا وُلدی لا تَلْعِبَنَّ بکم الدّنیا کما لَعِبَتْ بی، فجمعتُ المالَ مِنْ حِلِّه وَ غَیرِ حِلِّهِ ثُمَّ خَلَفْتُهُ لِغَیری، فالمهنا له و التَّبِعَهُ علی، فاحذروا مثل ما حَلَّ بی.(1) یعنی: «هنگامی که مرده را با تابوتش بر دوش حمل می کنند، روح میت بالای تابوت به پرواز درمی آید و می گوید: ای خاندان و فرزندان من! دنیا شما را به بازی نگیرد آن گونه که مرا به بازی گرفت؛ مال را از راه حلال و حرام جمع کردم؛ امروز خوشگذرانی آن با دیگران و و زر و وبال آن برای من است، پس برحذر باشید از مانند آنچه بر سر من آمد.» هنگاهی که امام سجاد علیه السلام این حدیث را نقل کرد، ضنمره - مردکی که ایمان درستی نداشت . با تمسخر گفت: آیا مرده حرف می زند؟! امام (علیه السلام) فرمود: آری، ضنمره گفت: اگر حرف می زند، پس چرا فرار نمی کند و کاری نمی کند که نگذارد او را در قبر بگذارند.

سخن ضنمره، امام سجاد علیه السلام را بسیار ناراحت کرد و فرمود: چه بکنم، اگر ساکت بنشینم می گویند بخل کرد، چرا حدیث را برای مان نمی گوید و اگر هم بگویم، چنین استهزا میکنند.

ابوحمزه می گوید: روز بعد از این ماجرا، از خانه بیرون آمدم، شخصی به من رسید و گفت: مژده بده که ضنمره مرد، همان شخصی که مسئله ی گفت و گوی روح میت با خاندان خود را مسخره می کرد. ابوحمزه می گوید: تا شنیدم، گفتم بروم ببینم اوضاع چطور است. به مراسم تشییع جنازهی ضنمره حاضر شدم، پس از این که او را غسل دادند و کفن کردند، وقتی می خواستند جنازه اش را در گور بگذارند، من پیش رفتم تا شاید در گورش چیزی بفهمم، صورتش را روی خاک گذاشتم، خواستم بالا بیایم که دیدم لبانش می جنبد، گوش دادم، دیدم به خودش خطاب کرده و می گوید: ویل لک یا ضنمره! وای بر تو ای ضنمره! صدق کلام رسول خدا صلی الله علیه واله را دیدی؟ ابوحمزه می گوید: بر خود لرزیدم، از قبر بیرون آمدم و بلافاصله خدمت امام سجاد علیه السلام رسیدم و عرض کردم: آقا! از تشییع جنازهی این منافق أضنمره می آیم و خودم شنیدم ناله اش را در قبر که می گفت «وای بر تو، ای کسی که مسخره می کردی، حالا رسیدی به آنچه که پغمبر خدا صلی الله علیه واله فرموده بود؟!»(2)

حکایت 888: شب های جمعه

در خبر است که در هر شب جمعه از ماه مبارک رمضان ارواح مردگان به منزل اهل ونی