هزار و یک حکایت اخلاقی جلد دوم صفحه 687

این خاندان محمد و آل محمد علیهم السلام باشد، چنین است؛ یعنی در روح و ریحان و بهشت و نعمت و خشنودی خداوند خواهد بود.

گفتم: آیا با این مقام، آرزوی دیگری نیز داری؟ گفت: آری، می خواهم خدا مرا دوباره به دنیا برگرداند تا در قضای حوایج بندگان خدا سعی و کوشش کنم که هیچ عملی به اندازهی رفع نیازهای برادران دینی ارزش ندارد.(1)

حکایت 899: چهرهی اعمال در عالم مثال

از شیخ بهاء الدین عاملی معروف به شیخ بهایی (متوفای 1031 ه ق) نقل شده که:

روزی به دیدار یکی از عرفای صالح و اهل حال که در یکی از مقبره های قبرستان اصفهان مأوا گزیده بود رفتم، دمی با او نشستم و احوال پرسیدم، او گفت: من دیروز در این قبرستان حادثه ی عجیبی مشاهده کردم و آن این که جماعتی را دیدم جنازه ای را آوردند و در این قبرستان در فلان موضع دفن کردند و رفتند، پس از ساعتی بوی بسیار خوشی به مشامم رسید که از بوهای خوش این دنیا نبود، حیران شدم و به اطراف نگریستم ببینم این بوی خوش از کجا می آید، ناگاه جوانی زیبا و خوش قامتی که لباس زیبایی پوشیده بود وارد قبرستان شد و کنار آن قبر رفت و نشست، ناگاه مفقود گردید، خیلی تعجب کردم ( که خدایا! این جوان که بود و کجا رفت، آیا در درون قبر رفت، پس چرا بیرون نیامد و ...) همچنان بهت زده بودم، ناگاه بوی بسیار بدی به مشامم رسید که پلیدتر از هر بوی بدی بود، به سمت چپ و راست نگاه کردم، دیدم سگی وارد قبرستان شد و به سوی آن قبر می رفت تا به آن قبر رسید و همان جا پنهان شد، من بیشتر تعجب کردم، ناگاه دیدم آن جوان از قبر بیرون آمد؛ ولی بسیار بد حال و بد هیئت شده بود، می رفت، من به دنبال او رفتم و از او خواهش کردم که حقیقت حال را بیان کند.

جوان گفت: من عمل نیک این میت بودم و مأمور بودم که در قبر او جای بگیرم و مونس تنهایی او در تاریکی قبر شوم، ناگاه این سگی که دیدی آمد، این سگ عمل زشت او بود، وارد قبر شد، من خواستم او را بیرون کنم تا وفاداری را به صاحبم ابراز نمایم، آن سگ مرا با دندان گرفت و گوشت مرا گند و مرا ۔ چنان که می بینی - مجروح کرد و بر من غالب شد و نگذاشت در قبر بمانم، ناگزیر میت را واگذاشتم و از قبر بیرون آمدم.

شیخ بهایی هنگامی که این جریان را از آن عارف شنید، فرمود: راست گفتی، به عقیدهی28