هزار و یک حکایت اخلاقی جلد دوم صفحه 689

باقر تقدیم کن و پنجاه هزار درهم دیگر آن را خودت خرج کن (1)

حکایت 901: گزارشی از قبر و برزخ

اصبغ بن ثباته یکی از یاران برجسته ی امیر المؤمنین علیه السلام می گوید:

سلمان فارسی از طرف علی علیه السلام استاندار مداین بود و من پیوسته با او بودم. سلمان مریض شد و در بستر افتاده بود، من به عیادتش رفتم. آخرین روزهای عمرش بود، به من فرمود:

ای اصبغ! رسول خدا صلی الله علیه واله به من خبر داده هر گاه مرگم فرا رسید، مردگان با من سخن خواهند گفت. تو با چند نفر دیگر مرا در تابوت بگذارید و به قبرستان ببرید تا ببینم وقت مرگم فرا رسیده یا نه؟! ما به دستور سلمان عمل کردیم، او را به قبرستان بردیم و بر زمین رو به قبله نهادیم.

سلمان با صدای بلند خطاب به مردگان گفت: سلام بر شما ای کسانی که در خانه ی خاک ساکنید و از دنیا چشم پوشیده اید. جوابی نیامد. سلمان دوباره فریاد زد: سلام بر شما ای کسانی که لباس خاک بر تن کرده اید و سلام بر شما ای کسانی که با اعمال دنیای خود ملاقات نموده اید و سلام بر شما ای منتظران روز قیامت! شما را به خدا و پیامبر سوگند می دهم یکی از شما با من حرف بزند، من سلمان غلام رسول خدا هستم. پیامبر صلی الله علیه واله به من وعده داده که هرگاه مرگم نزدیک شد، مرده ای با من سخن خواهد گفت.

سلمان پس از آن کمی ساکت شد، ناگاه از داخل قبری صدایی آمد که گفت: سلام بر شما ای صاحب خانه های فانی و سرگرم شدگان به امور دنیا! ما مردگان، سخن تو را شنیدیم و هم اکنون برای جواب دادن به شما آماده ایم، هر چه می خواهی سؤال کن، خدا تو را رحمت کند! سلمان گفت: ای صاحب صدا! آیا تو اهل بهشتی یا اهل جهنم؟ صدا گفت: من از کسانی هستم که مورد رحمت و کرم خدا قرار گرفته ام و اکنون در بهشت ابرزخی) هستم.

سلمان گفت: ای بندهی خدا! مرگ را برایم تعریف کن و بگو مرحله ی مرگ را چگونه گذراندی و چه دیدی و با تو چه کردند؟ صاحب صدا گفت: ای سلمان! به خدا سوگند اگر مرا با قیچی ریز ریز می کردند، از مشکلات مرگ برایم آسان تر بود، بدان که من در دنیا به لطف خدا اهل خیر و نیکی بودم،5.